Liczba epsilonowa

Liczba epsilonowaliczba porządkowa ε {\displaystyle \varepsilon } o tej własności, że

ε = ω ε . {\displaystyle \varepsilon =\omega ^{\varepsilon }.}

Najmniejszą liczbą epsilonową jest liczba

ε 0 = ω ω ω = sup { ω , ω ω , ω ω ω , ω ω ω ω , } . {\displaystyle \varepsilon _{0}=\omega ^{\omega ^{\omega ^{\cdots }}}=\sup\{\omega ,\omega ^{\omega },\omega ^{\omega ^{\omega }},\omega ^{\omega ^{\omega ^{\omega }}},\dots \}.}

Liczba ε 0 {\displaystyle \varepsilon _{0}} jest przeliczalna – ma ona zastosowanie w wielu dowodach pozaskończonych, na przykład w dowodzie twierdzenia Goodsteina. Kolejne liczby epsilonowe indeksujemy kolejnymi liczbami porządkowymi, na przykład:

ε 0 , ε 1 , ε 2 , , ε ω , , ε ε 0 , , ε ω 1 , . {\displaystyle \varepsilon _{0},\varepsilon _{1},\varepsilon _{2},\dots ,\varepsilon _{\omega },\dots ,\varepsilon _{\varepsilon _{0}},\dots ,\varepsilon _{\omega _{1}},\dots .}
ε 1 = sup { ε 0 + 1 , ε 0 ω , ε 0 ω , ε 0 ε 0 ω , } = sup { 0 , 1 , ε 0 , ε 0 ε 0 , ε 0 ε 0 ε 0 , } {\displaystyle \varepsilon _{1}=\sup\{\varepsilon _{0}+1,\varepsilon _{0}\cdot \omega ,{\varepsilon _{0}}^{\omega },{\varepsilon _{0}}^{{\varepsilon _{0}}^{\omega }},\dots \}=\sup\{0,1,\varepsilon _{0},{\varepsilon _{0}}^{\varepsilon _{0}},{\varepsilon _{0}}^{{\varepsilon _{0}}^{\varepsilon _{0}}},\dots \}}
ε ω = sup { ε 0 , ε 1 , ε 2 , } . {\displaystyle \varepsilon _{\omega }=\sup\{\varepsilon _{0},\varepsilon _{1},\varepsilon _{2},\dots \}.}

Własności

  • Liczba ε α {\displaystyle \varepsilon _{\alpha }} jest przeliczalna wtedy i tylko wtedy, gdy liczba α {\displaystyle \alpha } jest przeliczalna.
  • Każda nieprzeliczalna liczba kardynalna jest liczbą epsilonową.
  • Suma (mnogościowa) dowolnej niepustej rodziny liczb epsilonowych jest liczbą epsilonową.
  • Każda liczba epsilonowa jest nierozkładalna, to znaczy jeśli ε {\displaystyle \varepsilon } jest liczbą epsilonową oraz α , β < ε , {\displaystyle \alpha ,\beta <\varepsilon ,} to α + β < ε . {\displaystyle \alpha +\beta <\varepsilon .}
  • Jeśli ε {\displaystyle \varepsilon } jest liczbą epsilonową, to
(a) β + ε = ε {\displaystyle \beta +\varepsilon =\varepsilon } dla każdej liczby β < ε , {\displaystyle \beta <\varepsilon ,}
(b) β ε = ε {\displaystyle \beta \cdot \varepsilon =\varepsilon } dla każdej liczby 1 β < ε , {\displaystyle 1\leqslant \beta <\varepsilon ,}
(c) β ε = ε {\displaystyle \beta ^{\varepsilon }=\varepsilon } dla każdej liczby 2 β < ε . {\displaystyle 2\leqslant \beta <\varepsilon .}

Zastosowania

  • Dowód twierdzenia Goodsteina.
  • Liczby epsilonowe można zastosować do uzasadnienia następującego twierdzenia: istnieje nieskończenie wiele par liczb porządkowych ( α , β ) {\displaystyle (\alpha ,\beta )} takich, że α β = β α {\displaystyle \alpha ^{\beta }=\beta ^{\alpha }} (zauważmy, że wśród liczb naturalnych taką własność mają jedynie pary (2,4) i (4,2)). Przypomnijmy, że dla dowolnej liczby porządkowej α {\displaystyle \alpha } (zob. arytmetyka liczb porządkowych) zachodzi równość α ω = ( α + 1 ) ω . {\displaystyle \alpha \cdot \omega =(\alpha +1)\cdot \omega .} Istotnie, α ω ( α + 1 ) ω ( α + α ) ω = ( α 2 ) ω = α ( 2 ω ) = α ω . {\displaystyle \alpha \cdot \omega \leqslant (\alpha +1)\cdot \omega \leqslant (\alpha +\alpha )\cdot \omega =(\alpha \cdot 2)\cdot \omega =\alpha \cdot (2\cdot \omega )=\alpha \cdot \omega .} Jeśli ε {\displaystyle \varepsilon } jest dowolną liczbą epsilonową, to dla α = ω {\displaystyle \alpha =\omega } oraz β = ε ω {\displaystyle \beta =\varepsilon \cdot \omega } para ( α , β ) {\displaystyle (\alpha ,\beta )} ma żądaną własność. Istotnie:
β α = ( ε ω ) ω = ( ω ε ω ) ω = ( ω ε + 1 ) ω = ω ε ω = α β . {\displaystyle \beta ^{\alpha }=(\varepsilon \cdot \omega )^{\omega }=(\omega ^{\varepsilon }\cdot \omega )^{\omega }=(\omega ^{\varepsilon +1})^{\omega }=\omega ^{\varepsilon \cdot \omega }=\alpha ^{\beta }.}

Zobacz też

  • liczba porządkowa Bachmanna-Howarda

Bibliografia

  • Aleksander Błaszczyk, Sławomir Turek: Teoria Mnogości. Warszawa: PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15232-1.
  • Wacław Sierpiński: Cardinal and ordinal numbers. Wyd. drugie poprawione. Warszawa: PWN, 1965.