Lismore (wyspa)
Widok na północne wybrzeże Lismore | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Wielka Brytania | ||
Kraj | Szkocja | ||
Akwen | Ocean Atlantycki | ||
Archipelag | |||
Najwyższy punkt | Barr Morna 127 m n.p.m. | ||
Położenie na mapie Szkocji | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |||
56°30′41,0″N 5°29′38,4″W/56,511389 -5,494000 | |||
|
Lismore (gael. Lios Mòr) – wyspa w archipelagu Hebrydy Wewnętrzne, położona na zachodnim wybrzeżu Wielkiej Brytanii, w zatoce Loch Linnhe, należąca do Szkocji, w jednostce administracyjnej Argyll and Bute[1].
Opis
Wyspa Lismore ma około 16 km długości i około 2 km szerokości, zajmuje powierzchnię 2351 ha (5809 akrów) i wznosi się na wysokość 127 m (417 stóp) w Barr Morna na południu wyspy. Żyzna gleba pozwala na wzrost wielu roślin, w tym drzew i krzewów. Na zachodnim wybrzeżu wydobywano w XIX w. wapień. Wzdłuż grzbietu wyspy biegnie droga B8045. Obecnie większość populacji, znana jako Liosachs, zajmuje się rolnictwem lub rybołówstwem[2].
Na wyspie znajdują się ruiny zamków Coeffin i Achadun z widokiem na wyspę Bernerę[2]. W połowie VI w. Święty Moluag założył tu klasztor. Mały kościół na wyspie nazywany jest katedrą św. Moluaga[3]. W osadzie Clachan na Lismore urodził się John Stuart McCaig (1823 - 1902), bankier, krytyk sztuki i filozof[4].
Populacja
Populacja na wyspie w połowie XIX wieku wynosiła prawie 1500 osób. Liczba ta spadła do 155 w 1961 r., a następnie ustabilizowała się:166 (1971), 129 (1981), 140 (1991) i 146 (2001). W 2011 r. wynosiła 192 osoby[2].
Galeria
- Lismore
-
-
-
-
Przypisy
- VIAF: 315130835
- Britannica: place/Lismore-Ireland, place/Lismore-island-Scotland