Lubaczówka
 | Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Lubaczówka |
 | Ten artykuł dotyczy rzeki. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
| Kontynent | Europa | ||
|---|---|---|---|
| Państwo |
| ||
| Rzeka | |||
| Długość | 88,2 km | ||
| Powierzchnia zlewni | 1129 km² | ||
| Średni przepływ | 4,34 m³/s Zapałów | ||
| Źródło | |||
| Miejsce | Roztocze Wschodnie (Ukraina), nieopodal Starzysk | ||
| Współrzędne | 50°01′14,5″N 23°31′35,4″E/50,020700 23,526500 | ||
| Ujście | |||
| Recypient | San | ||
| Miejsce | Manasterz | ||
| Wysokość | 178 | ||
| Współrzędne | 50°07′12″N 22°38′38″E/50,120000 22,643889 | ||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
| |||
Lubaczówka (w górnym biegu Zawadówka) – rzeka w Kotlinie Sandomierskiej, prawy dopływ Sanu[1]. Swój początek bierze jako Zawadówka na Roztoczu Wschodnim, na Ukrainie w okolicach wsi Starzyska. Na obszar Polski wpływa w okolicach Budomierza. Płynie przez Płaskowyż Tarnogrodzki do Pradoliny Podkarpackiej. Przepływa między innymi przez miasto Lubaczów i wsie Nowa Grobla, Radawa, Cetula i Zapałów. Uchodzi do Sanu na wysokości 178 m n.p.m. w Manasterzu. Długość rzeki wynosi 88,2 km, w tym 67,3 km w Polsce.
Główne dopływy
Prawe: Sołotwa ze Świnicą (obok Zawadówki, uważana za drugą źródłową strugę Lubaczówki), Przerwa, Radawka.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 142, ISBN 83-239-9607-5 .
Linki zewnętrzne
- Lubaczówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 373 .
- p
- d
- e
Dopływy Sanu
| Lewe |
|
|---|---|
| Prawe |
