Michał Piwnicki

Michał Piwnicki

Data i miejsce urodzenia	29 września 1771 Niesuchojeże
Data i miejsce śmierci	29 maja 1845 Żytomierz
Biskup łucko-żytomierski
Okres sprawowania	od 1828 do 1845
Biskup koadiutor łucko-żytomierski
Okres sprawowania	od 1827 do 1828
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	3 listopada 1795
Prezbiterat	5 listopada 1795
Nominacja biskupia	3 lipca 1826
Sakra biskupia	6 maja 1827

Michał Piwnicki (ur. 1771, zm. 29 maja 1845 w Żytomierzu) – drugi z rzędu biskup łucko-żytomierski (1831-1845).

Ukończył greckokatolickie seminarium duchowne w Wilnie. W czasie studiów był świadkiem ostatecznego upadku bytu państwowego Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wyświęcony na kapłana w 1795 przez biskupa Arseniusza Główniewskiego. W latach 1795–1797 Piwnicki był profesorem teologii w unickim seminarium duchownym we Włodzimierzu. W 1797 przeszedł na obrządek łaciński i został mianowany kanonikiem honorowym kijowskiej kapituły katedralnej oraz objął funkcję sekretarza i kierownika kancelarii biskupiej w Żytomierzu. W marcu 1815 Uniwersytet Wileński nadał mu tytuł doktora teologii i obojga praw. Na wniosek swego poprzednika biskupa Kacpra Kazimierza Cieciszowskiego^[1] car Aleksander I mianował go 31 maja 1824 koadiutorem diecezji łucko-żytomierskiej. Stolica Apostolska zwlekała z zatwierdzeniem tej nominacji – dopiero 3 lipca 1826 papież Leon XII prekonizował go biskupem tytularnym Rama. Faktyczne rozpoczął zarządzać diecezją łucką już w 1827, kiedy Cieciszowski został mianowany arcybiskupem mohylowskim. Przebywał u jego boku w Petersburgu. Po śmierci biskupa Cieciszowskiego (28 kwietnia 1831) osiadł Piwnicki na stałe w Łucku i osobiście kierował powierzoną mu diecezją. Za jego rządów diecezja łucka przeżyła „cały szereg bolesnych dni”. Najpierw powstanie listopadowe, jego upadek, sprowadziły bolesne konsekwencje dla Kościoła w postaci kasaty wielu kościołów (w tym 28 klasztorów i seminarium duchownego w Łucku). Dobra i majątki poklasztorne zostały skonfiskowane na rzecz skarbu rosyjskiego. Na mocy ukazów carskich także stopniowo likwidowano szkoły parafialne unickie i łacińskie, zabraniano budować nowych i remontować starych kościołów. Na rozkaz rządu carskiego swą rezydencje wraz z konsystorzem i seminarium w 1844 musiał przenieść do Żytomierza. Po śmierci biskupa Piwnickiego, diecezją zarządzał ksiądz Stanisław Łowecki.

• Witold Józef Kowalów, Biskup Michał Piwnicki (1831-1845), [w:] „Wołanie z Wołynia” nr 5 (18) z września-października 1997 r., s. 36-37.
• Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec – Ostróg 2001, s. 174-178.
• Інна Шостак. Луцько-Житомирська Римо-Католицька дієцезія наприкінці XVIII – у першій половині XIX століття, Білий Дунаєць (Biały Dunajec) – Острог (Ostróg) 2005.

• Bishop Michal Piwnicki