Mieczysław Kurzyna

Mieczysław Kurzyna

Miecz, Lipiński

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1921 Warszawa
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1983 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	batalion „Czata 49”
Stanowiska	dowódca plutonu „Mieczyki”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: powstanie warszawskie
Późniejsza praca	polonista
Odznaczenia

Mieczysław Józef Kurzyna, ps. „Miecz”, „Lipiński” (ur. 3 sierpnia 1921 w Warszawie^[1], zm. 31 stycznia 1983 tamże^[2]) – podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca plutonu „Mieczyków” Konfederacji Narodu w Batalionie „Czata 49”.

Urodził się w rodzinie Stanisława (1879–1925), sędziego Sądu Okręgowego w Warszawie, i Marii Jadwigi z Rowińskich (ur. 1889)^[1][3]. Jego brat bliźniak Tadeusz (1921–1944), ps. „Zygfryd”, poległ podczas powstania warszawskiego^[4].

Do 1939 roku był działaczem ONR-Falanga^[5], od października 1939 roku w organizacji konspiracyjnej Pobudka. W okresie 1939–1944 był żołnierzem Konfederacji Narodu. Od 1942 roku kierownik Terenu Młodzieży Konfederacji Narodu. Studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Podczas okupacji należał do Sodalicji Mariańskiej^[5]. Redagował pisma „Młodzież Imperium” i „Iskra”. W powstaniu dowódca plutonu „Mieczyki” KN składającego się z około 40 młodych narodowców w wieku 15–18 lat^[6]. Ranny 9 sierpnia 1944 roku odchodzi do szpitala. Do walki powrócił na Czerniakowie. Z powstania wyszedł wraz z ludnością cywilną.

Od 1945 roku był jednym z organizatorów Rady Polskich Organizacji Młodzieżowych^[5]. W latach 1950–1953 pełnił funkcję dyrektora Liceum św. Augustyna. Był członkiem Zarządu Stowarzyszenie „Pax”^[7], sekretarzem redakcji „Dziś i Jutro”, redaktorem „Kierunków” w latach 1956–1969 oraz przez jakiś czas zastępcą redaktora „Słowa Powszechnego”.

27 grudnia 1944 roku, w parafii Żdżary, ożenił się z Bronisławą Heleną z Ruczyńskich (1919–1993)^[1][3].

Zmarł 31 stycznia 1983 roku w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim^[2] (kwatera 67-6-13,14)^[3]

• Warszawski Krzyż Powstańczy^[8]
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1951)^[9]