Minuskuł 43

Początek Ewangelii Mateusza

Data powstania

XI wiek

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

Zawartość

NT (bez Apokalipsy)

Język

grecki

Rozmiary

20,6 × 16 cm

Typ tekstu

bizantyjski

Miejsce przechowywania

Biblioteka Arsenału

Multimedia w Wikimedia Commons

Minuskuł 43 (wedle numeracji Gregory—Aland) – rękopis Nowego Testamentu z XI wieku pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim^[1]. Zawiera dodatkowy materiał pozabiblijny, przechowywany jest w Paryżu.

Opis rękopisu

Kodeks zawiera tekst całego Nowego Testamentu bez Apokalipsy. Rękopis podzielony został na dwa tomy. Tom pierwszy zawiera tekst czterech Ewangelii, na 199 pergaminowych kartach (20,6 cm na 16 cm), tom drugi zawiera Dzieje i Listy na 189 kartach (21,2 cm na 15,2 cm)^[1].

Każda strona rękopisu zawiera jedną kolumnę tekstu złożoną z 31 linijek^[1]. Inicjały pisane są złotem, wielkie litery kolorem. Kodeks zawiera Epistula ad Carpianum (List Euzebiusza do Karpiana)^[2].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery umieszczono na marginesie. W górnym marginesie umieszczono τιτλοι (tytuły) rozdziałów. Niezależnie od tego rękopis stosuje podział według Sekcji Ammoniusza (w Mr 234), z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Zawiera noty liturgiczne^[3]^[2].

Tekst

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyjską tradycję tekstualną. Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii^[4]. Według metody wielokrotnych wariantów Claremont Profile Method reprezentuje rodzinę tekstualną K^x (standardowy tekst bizantyński)^[5]. W Listach powszechnych zawiera 10-20% niebizantyjskich lekcji^[6].

Historia

Wettstein datował go na wiek IX^[7], Johann Jakob Griesbach na XII wiek^[8]. Gregory datował go na XII wiek, ale wiek XI traktował jako prawdopodobny^[9]. Paleograficznie rękopis datowany jest przez INTF na wiek XI^[1]. Rękopis prawdopodobnie został sporządzony w Efezie^[2]. W roku 1661 został pozyskany przez P. de Berziego^[3].

Johann Jakob Wettstein wciągnął go na listę rękopisów Nowego Testamentu^[7].

Rękopis badał Johann Martin Augustin Scholz oraz Paulin Martin^[10]. Nie jest cytowany we współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.

Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Arsenału (8409. 8410), oddziale Francuskiej Biblioteki Narodowej w Paryżu^[1].

Zobacz też

Lista kodeksów minuskułowych Nowego Testamentu
Textus receptus

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Aland i in. 1994 ↓, s. 49.
↑ ^a ^b ^c Gregory 1900 ↓, s. 139.
↑ ^a ^b Scrivener 1894 ↓, s. 197.
↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 138.
↑ Wisse 1982 ↓, s. 53.
↑ Waltz 2007 ↓.
↑ ^a ^b Wettstein 1751 ↓, s. 50.
↑ Griesbach 1809 ↓, s. 104.
↑ Gregory 1900 ↓, s. 138.
↑ Jean-Pierre-Paul Martin: Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris. Paris: 1883, s. 50. (fr.).

Bibliografia

K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 49. ISBN 978-3-11-087758-8. (niem.).
C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 138-139. (niem.).
J.J. Griesbach: Novum Testamentum Graece. T. 1. Londini: 1809, s. 104. (łac.).
F.H.A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 197. (ang.).
J.J. Wettstein: Novum Testamentum Graecum. T. 1. Amstelodami: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 60. (łac.).
R. Waltz: Minuscule 43. [w:] Encyclopedia of Textual Criticism [on-line]. SkyPoint, 2007. (ang.).
Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and Evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982. ISBN 0-8028-1918-4. (ang.).