Nicola Riganti
Kardynał prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | 24/25 marca 1744 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 31 sierpnia 1822 | ||
Biskup Ankony | |||
Okres sprawowania | 1816–1822 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 14 sierpnia 1768 | ||
Sakra biskupia | 21 kwietnia 1816 | ||
Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 | ||
Kościół tytularny | Santi Marcellino e Pietro | ||
|
Data konsekracji | 21 kwietnia 1816 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Pius VII | ||||
Współkonsekratorzy | Francesco Bertazzoli | ||||
|
Nicola Riganti (ur. 24 albo 25 marca 1744 w Molfetcie, zm. 31 sierpnia 1822 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 24 albo 25 marca 1744 roku w Molfetcie, jako syn Michele Rigantiego[1]. W młodości uzyskał stopień doktora utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 14 sierpnia 1768 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Marcellino e Pietro[2]. Tego samego dnia został biskupem Ankony, a 21 kwietnia przyjął sakrę[2]. Zmarł 31 sierpnia 1822 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- VIAF: 89057673
- SBN: RAVV108131