Obrót hiperboliczny

Obrót hiperbolicznyzłożenie dwóch powinowactw osiowych o przecinających się osiach w punkcie O {\displaystyle O} [1]:

  • powinowactwa osiowego o osi k {\displaystyle k} i skali s {\displaystyle s} z wektorem powinowactwa równoległym do osi l , {\displaystyle l,}
  • powinowactwa osiowego o osi l {\displaystyle l} i skali 1 s {\displaystyle {\frac {1}{s}}} z wektorem powinowactwa równoległym do osi k . {\displaystyle k.}

Własności

  • Jedynym punktem stałym obrotu hiperbolicznego jest punkt przecięcia się osi k {\displaystyle k} i l . {\displaystyle l.}
  • Jedynymi prostymi stałymi tego obrotu są osie k {\displaystyle k} i l . {\displaystyle l.}
  • Figurami stałymi obrotu eliptycznego są między innymi hiperbole zdefiniowane w układzie współrzędnych kartezjańskich równaniem x y = c . {\displaystyle xy=c.}
  • Obrót hiperboliczny nie zmienia pola figury. Z tego wynika, że jest przekształceniem ekwiafinicznym.

Przypisy

Bibliografia

  • P.S. Modienow, A.S. Parchomienko: Przekształcenia geometryczne. Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1967.