Okolicznik czasu
Okolicznik czasu – część zdania ograniczająca czasowo działalność podmiotu – sygnalizuje kiedy lub w jakich ramach czasowych odbywa się czynność wyrażona orzeczeniem. Odpowiada na pytania: kiedy? od kiedy? do kiedy?[1].
Rodzaje okoliczników
- przysłówkowy – Nazajutrz rano udali się na policję. Teraz zjesz mi tę zupę.
- przyimkowy, używamy z przyimkami, np. za, przed, w formie wyrażenia[2] – Za dziesięć minut odjeżdża twój pociąg. Wrócił przed północą.
- rzeczownikowy, wyrażony rzeczownikiem w dopełniaczu lub narzędniku – Czasami bywam w Świebodzicach. Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał hydrze...
- osobliwy – obejmujący inne możliwości: Czekam na ciebie Bóg wie odkąd. Jako dziecko nie interesował się książkami[1].
Przypisy
- ↑ a b Klemensiewicz 1953 ↓, s. 33.
- ↑ Bąk 1977 ↓, s. 422.
Bibliografia
- Piotr Bąk: Gramatyka języka polskiego - zarys popularny. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977. ISBN 83-214-0923-7.
- Zenon Klemensiewicz: Zarys składni polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1953.
- p
- d
- e
Rodzaje okoliczników języka polskiego
| Okoliczniki miejsca |
|
|---|---|
| Okoliczniki miary |
|
| Okoliczniki pozostałe |
|
