Olimpiodor z Teb

Olimpiodor z Teb w Egipcie (V w. n.e.) – pisarz, poeta i historyk grecki. Autor Opowiadań historycznych w 22 księgach obejmujących lata 407–425, zadedykowanych cesarzowi bizantyjskiemu Teodozjuszowi II. Znamy ich treść jedynie z wyciągów u Zosimosa i Hermiasza Sozomena oraz obszernego streszczenia, jakiego w IX w. dokonał patriarcha Konstantynopola Focjusz.

Była to praca opisująca m.in. karierę i upadek Stylichona, okoliczności złupienie Rzymu przez Wizygotów w 410 r., uzurpację Konstantyna III, dzieje Wizygotów po śmierci Alaryka I (zwłaszcza zachowany barwny opis ślubu Ataulfa z Gallą Placydią, przyrodnią siostrą cesarza Honoriusza), panowanie i charakterystyka osoby cesarza Konstancjusza III, śmierć Honoriusza i walkę o władzę między uzurpatorem Janem zakończoną wstąpieniem na tron Walentyniana III. Autor opisał w niej też swoje poselstwo do Hunów; jak oszukano i zabito wodza huńskiego Donatusa, i jak ich władca Charaton przejął się bardzo tą zbrodnią, ale dał się ułagodzić cesarskimi podarkami.

• Focjusz, Biblioteka t. 1, przeł. Oktawiusz Jurewicz,Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1986, s. 119-132.
• Hermiasz Sozomen, Historia Kościoła, przeł. S. J. Kazikowski, wstęp Z. Zieliński, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1989.
• Zosimos, Nowa historia, przeł. H. Cichocka, wstęp, bibliografia i komentarz E. Wipszycka, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1993.
• The Fragmentary classicising Historians of the Later Roman Empire: Eunapius, Olympiodorus, Priscus and Malchus, t. II,ed. R.C. Blockley, Liverpool 1983.