Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
nr rej. A-214 z 14.07.1947[1] | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Białystok | ||
Adres | |||
Styl architektoniczny | barokowy | ||
Architekt | prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel | ||
Ukończenie budowy | poł. XVIII w. | ||
Zniszczono | 1944 | ||
Odbudowano | 1950 | ||
Położenie na mapie Białegostoku | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |||
53°07′57″N 23°10′00″E/53,132500 23,166667 | |||
|
Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6[2].
Historia
Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.
Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.
Przypisy
Bibliografia
- Pałacyk Gościnny Branickich. gazeta.pl Białystok, 2005-03-25. [dostęp 2009-11-12].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia pałacyku
- Zdjęcia wnętrza pałacyku
- p
- d
- e