Paolo Emilio Pavolini

Paolo Emilio Pavolini (ur. 10 lipca 1864 w Livorno, zm. 15 września 1942 w Quattordio) – włoski indianista, tłumacz i znawca polskiej literatury.

W latach 1901–1935 był profesorem na uniwersytecie we Florencji. Prace na temat polskiej literatury publikował we włoskiej prasie (np. w „Rivista di Cultura”). Analizował m.in. Anhellego i Ojca zadżumionych Juliusza Słowackiego, Sonety krymskie Adama Mickiewicza, twórczość Kazimierza Przerwy-Tetmajera.

Niektóre prace

  • 1906: Letterature straniere
  • 1925: Aforyzmy indyjskie (przekład z sanskrytu na język polski)

Zobacz też

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000078203861
  • VIAF: 31974333
  • LCCN: no2017069083
  • GND: 116070080
  • LIBRIS: 64jlprqq5n481sf
  • BnF: 12333512p
  • SUDOC: 032273487
  • SBN: CFIV015115
  • BNE: XX1352415
  • NTA: 069639884
  • CiNii: DA08364452
  • PLWABN: 9810625263405606
  • NUKAT: n96209627
  • NSK: 000652906
  • CONOR: 130152035
  • ΕΒΕ: 171668
  • LIH: LNB:BOxK;=Bq