|
Pełne imię i nazwisko | Paul Christoph Lambert |
Data i miejsce urodzenia | 7 sierpnia 1969 Glasgow |
Wzrost | 181 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1986–1993 | St. Mirren | 227 | (14) | 1993–1996 | Motherwell | 103 | (6) | 1996–1997 | Borussia Dortmund | 44 | (1) | 1997–2005 | Celtic F.C. | 193 | (14) | 2005–2006 | Livingston | 7 | (0) | | W sumie: | 574 | (35) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1995–2003 | Szkocja | 40 | (1) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Paul Lambert (ur. 7 sierpnia 1969 w Glasgow) – szkocki trener i piłkarz, który występował na pozycji pomocnika.
Kariera klubowa
Lambert urodził się w Glasgow. Jednak karierę rozpoczął w mieście Paisley w tamtejszym klubie St. Mirren FC. W sezonie 1985/1986 zadebiutował w Scottish Premier League, a już w następnym był podstawowym zawodnikiem tego klubu. W 1987 roku dotarł z nim do finału Pucharu Szkocji, a jego zespół pokonał w nim 1:0 po dogrywce Dundee United. W sezonie 1987/1988 wystąpił w Pucharze Zdobywców Pucharów i dotarł z St. Mirren do 1/8 finału, skąd odpadł po dwumeczu z belgijskim KV Mechelen (0:0, 0:2). W St. Mirren grał do 1993 roku i rozegrał 227 spotkań zdobywając w nich 14 goli. Jego kolejnym klubem w karierze został Motherwell F.C. W sezonie 1994/1995 wystąpił z nim w Pucharze UEFA, podobnie jak rok później, ale nie odniósł większych sukcesów. Przez trzy lata w barwach Motherwell wystąpił 103 razy i sześciokrotnie pokonywał bramkarzy rywali.
Latem 1996 roku Lambert przeszedł do niemieckiej Borussii Dortmund. 17 sierpnia zadebiutował w Bundeslidze w przegranym 2:4 wyjazdowym spotkaniu z Bayerem 04 Leverkusen i w debiucie zdobył gola. W zespole Borussii był podstawowym zawodnikiem i wystąpił z nią w Lidze Mistrzów. Dotarł do finału i był jednym z najlepszych zawodników tego spotkania, rozegranego 28 maja 1997 w Monachium. Borussia pokonała w nim 3:1 włoski Juventus F.C., a on sam zaliczył asystę przy pierwszym golu Karla-Heinza Riedle. Stał się pierwszym brytyjskim piłkarzem, który zdobył Puchar Mistrzów z nie-brytyjskim klubem. W Borussii grał do listopada 1997 i wówczas odszedł z zespołu. W lidze niemieckiej wystąpił 44 razy i zdobył 1 bramkę.
Nowym klubem Lamberta został Celtic F.C., do którego pomocnik trafił za 2 miliony funtów. W barwach "The Boys" zadebiutował 8 listopada w przegranych 0:1 derbach z odwiecznym rywalem, Rangers F.C. W Celtiku, podobnie jak w Dortmundzie, był graczem wyjściowej jedenastki i na koniec sezonu wywalczył swój pierwszy w karierze tytuł mistrza Szkocji. Następnie w latach 1999–2000 zostawał wicemistrzem, a w 2001 roku sięgnął po dublet. W 2002 roku znów został mistrzem kraju, a w 2003 roku dotarł do finału Pucharu UEFA, jednak Celtic przegrał w finale 2:3 z FC Porto. W 2004 roku zdobył swój drugi dublet, a w 2005 kolejny krajowy puchar. W Celtiku grał do końca sezonu 2004/2005 i rozegrał dla tego klubu 193 mecze, w których zdobył 14 goli. Latem 2005 przeszedł do Livingston F.C., gdzie został grającym menedżerem, ale niedługo potem zakończył karierę zawodniczą.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szkocji Lambert zadebiutował 21 maja 1995 roku w zremisowanym 0:0 spotkaniu Kirin Cup z Japonią. W 1998 roku został powołany przez Craiga Browna do kadry na Mundial we Francji. Tam zagrał we wszystkich trzech spotkaniach grupowych: przegranym 1:2 z Brazylią, zremisowanym 1:1 z Norwegią i przegranym 0:3 z Marokiem. Ostatni mecz w kadrze rozegrał we wrześniu 2003 roku przeciwko Niemcom (1:2). W drużynie narodowej zagrał 40 razy i strzelił jednego gola.
Kariera trenerska
W latach 2005–2006 Lambert był grającym menedżerem Livingston F.C. Wcześniej zdał licencję trenerską UEFA w Niemczech. 30 czerwca 2006 został menedżerem angielskiego Wycombe Wanderers, grającego w Football League Two. W 2007 roku doprowadził go do półfinału Pucharu Ligi Angielskiej. Po drodze zespół pokonał m.in. grające w Premiership, Fulham F.C. i Charlton Athletic. W 1/2 finału natrafił na Chelsea F.C. i na własnym stadionie zremisował 1:1 by ulec na Stamford Bridge 0:4. Był to pierwszy przypadek od 30 lat w Anglii, gdy zespół z poziomu czwartej ligi awansował do półfinału rozgrywek o Puchar Ligi. W 2008 roku został menedżerem Colchester United, a w 2009 roku Norwich City. Gdy przejmował tę ostatnią drużynę, występowała ona w trzeciej lidze. W ciągu dwóch sezonów awansował z nią najpierw do Championship, a następnie do Premier League. W niej zajął 12. miejsce w sezonie 2011/12.
2 czerwca 2012 został trenerem Aston Villi[1]. 11 lutego 2015 po słabych wynikach drużyny został zwolniony z Aston Villi[2]. Od stycznia do maja 2018 był menadżerem Stoke City[3], z którym spadł z Premier League. W październiku 2018 objął posadę trenera w Ipswich Town[4].
Bibliografia
- Paul Lambert w bazie National Football Teams (ang.)
Przypisy
- ↑ Aston Villa appoint Paul Lambert from Norwich City as new boss. BBC Sport, 2012-06-02. [dostęp 2012-06-02]. (ang.).
- ↑ Lambert zwolniony z Aston Villi. goal.pl, 2015-02-14. [dostęp 2015-02-14]. (pol.).
- ↑ Paul Lambert appointed Stoke manager. BBC Sport, 2018-01-16. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ Paul Lambert: Ipswich Town name ex-Norwich & Aston Villa boss as manager. BBC Sport, 2018-10-27. [dostęp 2018-10-28]. (ang.).
- Aktualny na dzień 11 marca 2024
- Komisja (1878–1936)
- O’Brien (1936–37)
- Duncan (1937–55)
- Ramsey (1955–63)
- Milburn (1963–64)
- Forsyth (1964)
- McGarry (1964–68)
- Lea (1968)
- Robson (1969–82)
- Ferguson (1982–87)
- Duncan (1987–90)
- Lyall (1990–94)
- McGiven (1993–94)
- Burley (1994–2002)
- Mowbray (2002)
- Royle (2002–06)
- Magilton (2006–09)
- Keane (2009–11)
- McParland (2011)
- Jewell (2011–12)
- McCarthy (2012–18)
- Hurst (2018)
- Klug (2018)
- Lambert (2018-21)
- Gill (2021)
- Cook (2021)
- McGreal (2021)
- McKenna (od 2021)
|
- Bowman (1905–07)
- McEwen (1907–08)
- Turner (1909–10)
- Stansfield (1910–15)
- Buckley (1919–20)
- O’Hagan (1920–21)
- Gosnell (1921–26)
- Stansfield (1926)
- Potter (1926–29)
- Kerr (1929–33)
- Parker (1933–37)
- Young (1937–38)
- Jewell (1939)
- Young (1939–45)
- Lochhead (1945–46)
- Spiers (1946–47)
- Lochhead (1947–50)
- Low (1950–55)
- Parker (1955–57)
- Macaulay (1957–61)
- Reid (1961–62)
- Swindin (1962)
- Ashman (1962–1966)
- Morgan (1966–69)
- Saunders (1969–73)
- Bond (1973–80)
- Brown (1980–87)
- Stringer (1987–92)
- Williams (1992)
- Walker (1992–94)
- Deehan (1994–95)
- O’Neill (1995)
- Franklin (1995)
- Megson (1995–96)
- Walker (1996–98)
- Rioch (1998–2000)
- Hamilton (2000)
- Worthington (2000–06)
- Hunter (2006)
- Grant (2006–07)
- Duffy (2007)
- Roeder (2007–09)
- Gunn (2009)
- Butterworth (2009)
- Lambert (2009–12)
- Hughton (2012–14)
- Adams (2014–15)
- Neil (2015–17)
- Irvine[A] (2017)
- Farke (2017–21)
- D. Smith (2021–22)
- Wagner (od 2023)
|
- Mitchell (1884–96)
- Walmsley (1896–03)
- Middleton (1903–22)
- Carr (1922–26)
- Crompton (1926–31)
- Barritt (1931–36)
- Taylor (1936–38)
- Crompton (1938–41)
- Hapgood (1944–47)
- Scott (1947–47)
- Bruton (1947–49)
- Bestall (1949–53)
- Carey (1953–58)
- Duncan (1958–60)
- Marshall (1960–67)
- Quigley (1967–70)
- Carey (1970–71)
- Furphy (1971–73)
- Dinnis (1973–74[A])
- Lee (1974–75)
- Smith (1975–78)
- Pickering (1978[A])
- Iley (1978)
- Pickering (1978–79)
- Kendall (1979–81)
- Saxton (1981–86)
- Parkes (1986–87[A])
- Mackay (1987–91)
- Parkes (1991[A])
- Dalglish (1991–95)
- Harford (1995–96)
- Parkes (1996–97[A])
- Hodgson (1997–98)
- Parkes (1998[A])
- Kidd (1998–99)
- Parkes (1999–2000[A])
- Souness (2000–04)
- Parkes (2004[A])
- Hughes (2004–08)
- Ince (2008)
- Allardyce (2008–10)
- Kean (2010–12)
- Black (2012[A])
- Berg (2012)
- Bowyer (2012–13[A])
- Appleton (2013)
- Bowyer (2013–15)
- Lambert (2015–16)
- Coyle (2016–17)
- Mowbray (2017–22)
- Tomasson (2022–24)
- Eustace (od 2024)
|
- Worrall (1877–85)
- Addenbrooke (1885–1922)
- Jobey (1922–24)
- Hoskins (1924–26)
- Scotchbrook (1926–27)
- Buckley (1927–44)
- Vizard (1944–48)
- Cullis (1948–64)
- Beattie (1964–65)
- Allen (1965–68)
- McGarry (1968–76)
- Chung (1976–78)
- Barnwell (1978–82)
- Greaves (1982)
- Hawkins (1982–84)
- Docherty (1984–85)
- McGarry (1985)
- Chapman (1985–86)
- Turner (1986–94)
- Taylor (1994–95)
- McGhee (1995–98)
- Lee (1998–2000)
- Jones (2001–04)
- Hoddle (2004–06)
- McCarthy (2006–12)
- Connor (2012)
- Solbakken (2012–13)
- Saunders (2013)
- Jackett (2013–16)
- Zenga (2016)
- Lambert (2016–17)
- Nuno (2017–21)
- Lage (2021–22)
- Davis[A] (2022)
- Lopetegui (2022–23)
- O’Neil (od 2023)
|
- Slaney (1874–83)
- Cox (1883–84)
- Lockett (1884–90)
- Bradshaw (1890–92)
- Reeves (1892–95)
- Rowley (1895–97)
- Austerberry (1897–1908)
- A. Barker (1908–14)
- Hodge (1914–15)
- Schofield (1915–19)
- Shallcross (1919–23)
- Rutherford (1923)
- Mather (1923–35)
- McGrory (1935–52)
- Taylor (1952–60)
- Waddington (1960–77)
- Eastham (1977–78)
- A’Court (1978)
- Durban (1978–81)
- R. Barker (1981–83)
- Asprey (1983–85)
- Lacey (1985)
- Mills (1985–89)
- Ball (1989–91)
- Paddon (1991)
- Macari (1991–93)
- Jordan (1993–94)
- Hartford (1994)
- Macari (1994–97)
- Bates (1997–98)
- Kamara (1998)
- Durban (1998)
- Little (1998–99)
- Megson (1999)
- Thordarson (1999–2002)
- Cotterill (2002)
- Kevan (2002)
- Pulis (2002–05)
- Boskamp (2005–06)
- Pulis (2006–13)
- Hughes (2013–18)
- Niedzwiecki (2018[A])
- Lambert (2018)
- Rowett (2018–19)
- Jones (2019)
- Delap (2019[A])
- O’Neill (2019–22)
- Holden (2022[A])
- Neil (2022–23)
- Gallagher (2023[A])
- Schumacher (od 2023)
|