Pawieł Słobodkin
Data i miejsce urodzenia | 9 maja 1945 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 2017 | ||
Instrumenty | fortepian | ||
Zawód | kompozytor, pianista, reżyser, producent muzyczny | ||
Aktywność | 1962–2017 | ||
Zespoły | |||
Wiesjołyje Riebjata | |||
Odznaczenia | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Pawieł Jakowlewicz Słobodkin (ur. 9 maja 1945 w Moskwie, zm. 8 sierpnia 2017 tamże) – radziecki i rosyjski kompozytor, reżyser, pedagog, wyróżniony w 1993 tytułem Ludowego Artysty Federacji Rosyjskiej[1]. Był założycielem zespołu Wiesjołyje Riebjata działającego od 1968 roku do śmierci kompozytora w 2017[2].
Biografia i twórczość
Pawieł Słobodkin urodził się w rodzinie muzyków. Jego ojcem był wiolonczelista Jakow Pawłowicz Słobodkin(inne języki)[3].
W latach 1962–1964 Słobodkin był reżyserem studia muzyki pop „Nasz dom” (ros. Наш дом) na Uniwersytecie Moskiewskim[2][3]. W 1964 roku podjął pracę w Ogólnorosyjskim Stowarzyszeniu Turystyczno-Koncertowym, przekształconemu w styczniu 1965 roku w organizację kulturalną Moskoncert(inne języki), jako dyrygent i dyrektor muzyczny orkiestry z ludowymi artystami Rosyjskiej FSRR – Heleną Wielikanową(inne języki) i Markiem Bernesem[2].
Wiesołyje Riebjata
- Zobacz też: Wiesjołyje Riebjata
W marcu 1968 roku Słobodkin założył jeden z pierwszych w ZSRR zespołów wokalno-instrumentalnych – Wiesjołyje Riebjata (z ros. Весёлые ребята – Weseli Ludzie)[2]. W tym samym roku zespół został zdobywcą pierwszej nagrody w ogólnozwiązkowym konkursie „Na najlepsze wykonanie piosenek młodzieżowych”, natomiast w następnym roku zespół Wiesołyje Riebjata zdobył pierwszą nagrodę w ogólnozwiązkowym konkursie „Na najlepsze wykonanie piosenek radzieckich”[4]. W 1970 roku zespół wydał nowe piosenki: Алёшкина любовь, Люди встречаются, Портрет работы Пабло Пикассо, Тебе всё равно, Легко влюбиться, Взявшись за руки, które osiągnęły popularność na terenie całego Związku Radzieckiego[2]. W 1972 roku napisana została piosenka Как прекрасен этот мир. W 1973 roku zespół Wiesjołyje Riebjata został laureatem konkursu muzycznego w Liverpoolu[4]. Był to międzynarodowy sukces Związku Radzieckiego w muzyce pop. W 1974 roku wydany został pierwszy album LP zespołu – Miłość – wielki kraj(inne języki) (ros. Любовь – огромная страна)[5]. W 1976 roku na międzynarodowym konkursie muzycznym w Pradze zespół zdobył pierwszą nagrodę[4].
Jesienią 1974 roku Słobodkin zaprosił do zespołu młodą wówczas piosenkarkę Ałłę Pugaczową[6]. Wynikiem współpracy było zwycięstwo Pugaczowej na międzynarodowym konkursie „Złoty Orfeusz” w Bułgarii w 1975 roku z piosenką Арлекино zaaranżowaną przez Pawła Słobodkina[4]. Dzięki tej piosence Pugaczowa zdobyła popularność w całym ZSRR. W 1975 zespół Wiesołyje Riebjata nagrał pierwszą solową płytę dla Ałły Pugaczowej[4]. W 1976 roku zespół odbył dwie trasy koncertowe w Niemczechm jako honorowi goście na międzynarodowym konkursie muzyki pop, w ramach festiwalu szlagierów w Dreźnie[4].
W 1981 roku zespół Wiesołyje Riebjata wystąpił na ogólnozwiązkowym festiwalu na najlepsze wykonanie muzyki pop Erewań-81(inne języki) i zdobył nagrodę publiczności[6]. W 1985 roku zespół Wiesołyje Riebjata wziął udział w międzynarodowym konkursie piosenki pop „Bratysławska lira” i zdobył główną nagrodę za utwór Бродячие артисты zaaranżowany przez Słobodkina[4].
W 1988 roku za wielkie zasługi w dziedzinie muzyki ministerstwa kultury ZSRR oraz Rosyjskiej FSRR nadały status teatru muzycznego dla zespołu Wiesjołyje Riebjata, koncertującego w Czechach, na Słowacji i Węgrzech[3][4][7]. W 1991 roku zespół po raz szósty był laureatem ogólnozwiązkowego konkursu muzycznego Piosenka roku oraz świętował swoje 25-lecie serią koncertów w Moskwie, Kijowie i Leningradzie[3][4].
W 1995 roku Słobodkin stworzył sztukę muzyczną Ali Baba i 40 rozbójników[2]. Premiera odbyła się w teatrze im. Jewgienija Wachtangowa w listopadzie tego samego roku[2].
W 2002 roku ukończona została budowa Moskiewskiego Centrum Teatralno-Koncertowego im. Pawła Słobodkina z salą kameralną na 600 miejsc[2]. Ceremonia otwarcia odbyła się 1 lutego 2002. W 2003 roku Pawieł Słobodkin założył Moskiewską Orkiestrę Kameralną Centrum[8]. Również w 2003 roku Słobodkin i zespół Wiesjołyje Riebjata otrzymał złotą płytę od kierownictwa wydawnictwa Miełodija[7].
W 2006 roku Słobodkin ukończył pracę nad musicalem Magiczna lampa Aladyna, którego premiera odbyła się w listopadzie w teatrze im. Simonowa[3]. Od 2007 roku Słobodkin wydawał archiwalne nagrania zespołu Wiesołyje Riebjata, w tym m.in. album Когда молчим вдвоём[7]. W grudniu 2015 roku wydał nowy, 14-sty album zespołu – Перекрёсток судьбы[9][10].
Śmierć
8 sierpnia 2017 roku Pawieł Słobodkin zmarł w Moskwie po długotrwałej chorobie, przeżywszy 73 lata[11]. Wraz z jego śmiercią zespół Wiesjołyje Riebjata, z którym był związany przez blisko 50 lat, został rozwiązany[12].
Pogrzeb odbył się 10 sierpnia 2017 roku. Słobodkin został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim[13].
Działalność dydaktyczna
W latach 1981–1996 Pawieł Słobodkin wykładał na Rosyjskim Uniwersytecie Sztuki Teatralnej jako kierownik muzyczny kursów aktorskich i reżyserskich, jest też twórcą kursów Gatunki muzyczne na scenie i Podstawy nagrywania i montażu dźwięku[2].
Nagrody i wyróżnienia
- Zasłużony Artysta RFSRR (29 sierpnia 1989) – za wielkie zasługi w dziedzinie sztuki radzieckiej[14]
- Ludowy Artysta Federacji Rosyjskiej (14 lipca 1993) – za wielkie zasługi w dziedzinie sztuki[1]
- Order Przyjaźni (10 października 2002) – za wieloletnią owocną pracę w dziedzinie kultury i sztuki[15]
- Odznaka honorowa „Za nienaganną służbę dla miasta Moskwy” (29 kwietnia 2005) – za wieloletnią owocną działalność na rzecz stolicy i jej mieszkańców[16]
- Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV stopnia (29 maja 2006) – za wielkie zasługi dla rozwoju kultury muzycznej i wieloletnią owocną pracę[17]
- Podziękowanie Prezydenta Federacji Rosyjskiej (22 listopada 2011) – za wielkie zasługi dla rozwoju kultury narodowej i wieloletnią owocną pracę[18]
- Order Honoru (4 kwietnia 2015) – za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury narodowej i wieloletnią owocną pracę[19]
Przypisy
- ↑ a b Указ Президента Российской Федерации от 14.07.1993 г. № 1041 • Президент России [online], kremlin.ru, 10 marca 2022 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-10] .
- ↑ a b c d e f g h i Павел Слободкин – Blatata.Com [online], blatata.com, 11 grudnia 2008 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-11] .
- ↑ a b c d e Pavel Slobodkin Biography Personal life. Pavel Slobodkin: Life is not on notes [online], moscsp.ru [dostęp 2024-01-14] .
- ↑ a b c d e f g h i Веселые ребята » Blatata.Com [online], blatata.com, 26 grudnia 2008 [dostęp 2024-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-26] .
- ↑ Дискография ансамбля Весёлые ребята [online], popsa.info [dostęp 2024-01-13] .
- ↑ a b Весёлые ребята – публикации [online], popsa.info [dostęp 2024-01-13] .
- ↑ a b c Веселые ребята – „Когда молчим вдвоем” [online], melody.su [dostęp 2024-01-13] (ros.).
- ↑ О центре [online], center-slobodkina.ru, 3 września 2014 [dostęp 2024-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-03] .
- ↑ ВИА „Веселые ребята”: Перекресток судьбы (1 CD) [online], melody.su [dostęp 2024-01-13] (ros.).
- ↑ Весёлые Ребята. Discogs. [dostęp 2024-01-14]. (ang.).
- ↑ Умер основатель ВИА „Веселые ребята” Павел Слободкин – РИА Новости, 08.08.2017 [online], ria.ru, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-19] .
- ↑ В возрасте 72 лет скончался композитор, основатель ВИА «Веселые ребята» Павел Слободкин – Газета.Ru [online], gazeta.ru, 9 sierpnia 2017 [dostęp 2024-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-09] .
- ↑ Павла Слободкина похоронят на Кунцевском кладбище – РИА Новости, 09.08.2017 [online], ria.ru, 10 sierpnia 2017 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-10] .
- ↑ Слободкин, Павел Яковлевич [online], ТАСС [dostęp 2024-06-03] .
- ↑ О награждении государственными наградами Российской Федерации [online], lawru.info, 11 października 2017 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-11] .
- ↑ О награждении знаками отличия и присвоении почетных званий города Москвы, Указ Мэра Москвы от 29 апреля 2005 года №29-УМ [online], docs.cntd.ru, 12 października 2017 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-12] .
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 29.05.2006 г. № 541 • Президент России [online], kremlin.ru, 9 sierpnia 2016 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-09] .
- ↑ О поощрении, Распоряжение Президента РФ от 22 ноября 2011 года №762-рп [online], docs.cntd.ru, 29 stycznia 2016 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-29] .
- ↑ Официальное опубликование правовых актов в электронном виде [online], publication.pravo.gov.ru, 13 kwietnia 2015 [dostęp 2024-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-13] .
- VIAF: 1162169505178810280001
- PLWABN: 9813285160005606