Peter Townsend
Nie mylić z: Peter Townsend – socjolog. |
Townsend (po lewej) w 1940 | |||
Group Captain | |||
Data i miejsce urodzenia | 22 listopada 1914 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1995 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1933–1956 | ||
Siły zbrojne | Royal Air Force | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Późniejsza praca | dworzanin królewski, pisarz | ||
Odznaczenia | |||
|
Peter Wooldridge Townsend (ur. 22 listopada 1914 w Rangunie, zm. 19 czerwca 1995 w Rambouillet) – brytyjski oficer, pilot Królewskich Sił Powietrznych (RAF), as lotniczy z okresu Bitwy o Anglię, pisarz i dworzanin królewski, w latach 1944–1952 adiutant (formalnie koniuszy) króla Jerzego VI. Współcześnie pamiętany głównie za sprawą romansu z księżniczką Małgorzatą, który był chronologicznie pierwszym problemem konstytucyjnym, z jakim za swojego panowania musiała zmierzyć się królowa Elżbieta II[1].
Życiorys
Wojsko
Po ukończeniu szkoły średniej, w 1933 wstąpił do Royal Air Force. Po okresie szkolenia został pilotem samolotów myśliwskich. W latach 1940–1944 brał aktywny udział w II wojnie światowej. Dwukrotnie otrzymał odznaczenie Distinguished Flying Cross, został też uhonorowany Distinguished Service Order[2].
Dwór królewski
Od 1944 pracował na dworze królewskim jako koniuszy króla Jerzego VI[3], którym pozostawał aż do śmierci monarchy. Po wstąpieniu na tron Elżbiety II został przeniesiony do nowo tworzonego, odrębnego dworu królowej-matki Elżbiety. W 1952, uzyskawszy rozwód ze swoją pierwszą żoną, oświadczył się księżniczce Małgorzacie, młodszej siostrze królowej, z którą od dłuższego czasu łączyły go zażyłe relacje. Królowa nie wyraziła jednak zgody na przyjęcie rozwodnika do rodziny królewskiej jako swego szwagra, negatywną opinię w tej sprawie przedstawili jej zresztą zarówno premier Winston Churchill, jak i arcybiskup Canterbury Geoffrey Fisher[1][3]. Jedyną możliwością zawarcia małżeństwa byłoby zrzeczenie się przez Małgorzatę statusu księżniczki i opuszczenie rodziny królewskiej, na co się nie zgodziła[4]. W połowie 1953 informacja o ich związku została opublikowana i długo była pożywką dla tabloidów[5]. W tej sytuacji, aby utrudnić parze dalsze kontakty, Townsend został wysłany na placówkę dyplomatyczną w Brukseli[6][7], gdzie pracował do 1956, kiedy to opuścił zarówno armię, jak i w ogóle służbę państwową. 31 października 1955 Małgorzata obwieściła zakończenie związku z Townsendem[8].
Późniejsze życie
W 1959 ożenił się z Belgijką Marie-Luce Jamagne[2]. Przez resztę życia mieszkał głównie w Belgii i we Francji, choć utrzymywał bliskie związki z Wielką Brytanią, zasiadając m.in. w radach nadzorczych kilku firm, a także pisując książki, głównie historyczne i biograficzne, przeznaczone na brytyjski rynek wydawniczy. Trudnił się także handlem winami[2].
Zmarł w wieku 80 lat, przyczyną zgonu był rak żołądka. Został pochowany na cmentarzu w Saint-Léger-en-Yvelines.
Odniesienia w kulturze
Romans księżniczki Małgorzaty i kapitana Townsenda jest jednym z głównych wątków pierwszego sezonu serialu biograficznego The Crown. W postać Townsenda w serialu wcielili się Ben Miles (pierwszy sezon) i Timothy Dalton (piąty sezon).
Przypisy
- ↑ a b Princess Margaret – Scarred by a forbidden love, „Mail Online” [dostęp 2016-11-06] .
- ↑ a b c SarahS. Lyall SarahS., Peter Townsend Dies at 80; Princess Margaret’s Love, „The New York Times”, 21 czerwca 1995, ISSN 0362-4331 [dostęp 2016-11-06] .
- ↑ a b MarekM. Rybarczyk MarekM., Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 216, ISBN 978-83-287-2183-8 .
- ↑ MarekM. Rybarczyk MarekM., Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 220, ISBN 978-83-287-2183-8 .
- ↑ MarekM. Rybarczyk MarekM., Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 217, ISBN 978-83-287-2183-8 .
- ↑ MarekM. Rybarczyk MarekM., Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 219, ISBN 978-83-287-2183-8 .
- ↑ Joseph R.J.R. Gregory Joseph R.J.R., Princess Margaret Dies at 71; Sister of Queen Elizabeth Had a Troubled Life, „The New York Times”, 10 lutego 2002, ISSN 0362-4331 [dostęp 2016-11-06] .
- ↑ MarekM. Rybarczyk MarekM., Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 220–221, ISBN 978-83-287-2183-8 .
- ISNI: 0000000115789372
- VIAF: 99492948
- LCCN: n78092018
- GND: 118623516
- NDL: 00458992
- LIBRIS: 53hlq5fp34g34b7
- BnF: 11926971q
- SUDOC: 027167720
- SBN: PMIV013293
- NLA: 35554183
- NKC: jo2009548062
- BNE: XX1140263
- NTA: 074732927
- BIBSYS: 90901010
- CiNii: DA09687060
- Open Library: OL2006978A
- PLWABN: 9810618343805606
- NUKAT: n96210274
- OBIN: 59143
- J9U: 987007578709905171
- PTBNP: 207841
- LIH: LNB:BEgV;=Ba