Policzek człowieka

Policzek młodej kobiety.

Policzek (łac. buccae) – obszar leżący po obu stronach twarzy, od kąta ust do ucha i od łuku jarzmowego do brzegu żuchwy. Stanowi jedną ze ścian przedsionka jamy ustnej[1].

Budowa

Wyliczając od zewnątrz ścianę policzka tworzy[1]:

  1. skóra pokryta włosami; u dorosłych mężczyzn są one szczególnie gęste;
  2. tkanka tłuszczowa (poduszeczka tłuszczowa, łac. corpus adiposum buccae), zawiera niewielką liczbę węzłów chłonnych;
  3. powięź policzkowo-gardłowa (łac. fascia buccopharyngea);
  4. mięsień policzkowy;
  5. warstwa gruczołów policzkowych i trzonowych;
  6. błona śluzowa nieposiadająca blaszki mięśniowej, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim.

Na wysokości drugiego zęba trzonowego błonę śluzową i mięsień policzkowy przebija przewód ślinianki przyusznej, tworzący niewielką wyniosłość - brodawkę przyuszniczą[1].

Unaczynienie policzka[1]:

Unerwienie[1]:

  • nerwy ruchowe mięśnia policzkowego - gałęzie nerwu twarzowego;
  • nerwy czuciowe błony śluzowej - nerw policzkowy, gałąź nerwu żuchwowego;
  • nerwy czuciowe skóry policzków pochodzą od nerwu ocznego i szczękowego.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Przypisy

Zobacz kolekcję cytatów o policzku w Wikicytatach
  1. a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom III: Układ trawienny. Warszawa: PZWL, 1961, s. 47-48.