Poliglikolid

Poliglikolid

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia poli(kwas glikolowy), PGA (od ang. poly(glycolic acid)), nazwa handlowa: Dexon
Ogólne informacje
Monomery	kwas glikolowy
Struktura meru	−[−CH 2C(O)O−]−
Identyfikacja
Numer CAS	26124-68-5
Właściwości Biodegradowalność biodegradowalny Biokompatybilność wysoka Właściwości mechaniczne sztywny termoplast
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[1].
Multimedia w Wikimedia Commons

Poliglikolid, poli(kwas glikolowy), PGA – polimer biodegradowalny, najprostszy poliester alifatyczny.

Najpierw w procesie dimeryzacji kwasu glikolowego otrzymuje się dimer, zwany glikolidem. Polimeryzacja dimeru, z otwarciem pierścienia, prowadzi do wielkocząsteczkowego polimeru (zawierającego od 1% do 3% nieprzereagowanego monomeru)^[2]:

Poliglikolid jest substancją wysokokrystaliczną (o stopniu krystaliczności od 45% do 55%), o temperaturze mięknienia 220–225 °C i zeszklenia równej 35–40 °C. Ze względu na duży udział fazy krystalicznej nie rozpuszcza się on w większości rozpuszczalników organicznych, z wyjątkiem perfluorowanych alkoholi^[2].

Zastosowany został po raz pierwszy w 1960 roku do wyrobu syntetycznych resorbowalnych nici chirurgicznych, znanych pod nazwą handlową Dexon. Wykonane z niego włókna wykazują w formie oplotu dużą wytrzymałość. Szwy chirurgiczne z poliglikolidu tracą 50% wytrzymałości po 2 tygodniach i są całkowicie zresorbowane po 4–6 miesiącach. W celu zmniejszenia sztywności włókna glikolid poddaje się kopolimeryzacji z innymi monomerami^[2].