Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie

Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie

Alejka na cmentarzu
Państwo	Liban
Miejscowość	Bejrut
Adres	ul. Jalloul
Wyznanie	rzymsko-katolicki
Stan cmentarza	zamknięty
Liczba grobów	137
Data otwarcia	1946
Położenie na mapie Libanu Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie
33°52′13″N 35°30′15″E/33,870278 35,504167
Multimedia w Wikimedia Commons

Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie – cmentarz założony w Bejrucie w 1946 roku.

Podczas II wojny światowej w Libanie mieszkało niewielu uchodźców z Polski. Dopiero pod koniec wojny, w 1944 roku podjęto decyzję o ewakuowaniu tam 400 osób z Iranu. Byli to głównie młodzi ludzie i ich rodziny. Podjęli oni studia na uniwersytetach w Bejrucie. W następnym roku za zgodą władz libańskich ewakuowano kolejne osoby, tak, że w maju 1945 roku w Libanie mieszkało 700 Polaków. W 1946 roku przyjechała kolejna grupa. Mieszkali oni głównie w Bejrucie, potem stworzono ośrodek w Ghazirze. W 1950 roku większość Polaków wyjechało^[1].

Cmentarz założono na przedmieściach Bejrutu w 1946 roku dzięki staraniom ks. prof. Kamila Kantaka. W 1970 tak pisał on o cmentarzu w liście do kaszubskiego działacza Klemensa Derca: Urządziłem tutaj cmentarz polski, jedyną pamiątkę jaka pozostanie po wymierających resztkach uchodźstwa i tam sobie obrałem miejsce, na środku pod krzyżem. Cmentarz został zaplanowany w ten sposób, że groby planowo umieszczono w dwóch rzędach, a na każdym grobie umieszczono płytę z nazwiskiem i datą śmierci^[2].

Nekropolia została zniszczona podczas wojny domowej w 1975 roku^[3]. W 1991 roku reaktywowano Komitet cmentarny, a miejscowa Polonia wysprzątała cmentarz, który stał się wysypiskiem śmieci^[4]. Po odnowieniu cmentarz został ponownie zniszczony w 2006 roku podczas konfliktu izraelsko-libańskiego. 21 listopada 2010 roku cmentarz został poświęcony i ponownie otwarty po renowacji, którą przeprowadzono w 2009 roku^[3].

W grudniu 2009 roku ukończono renowację cmentarza. Prace wspierała miejscowa Polonia i konsulat polski. Z tej okazji na bramie cmentarza umieszczono polskie godło państwowe i marmurowe tablice informacyjne w czterech językach: polskim, arabskim, francuskim i angielskim^[5].

Na cmentarzu znajdują się groby 137 Polaków, którzy znaleźli się w Libanie po ewakuacji Armii Polskiej gen. Władysława Andersa z ZSSR.

• ks. prof. Kamil Kantak - jeniec Kozielska i Ostaszkowa i duszpasterz Polonii na Bliskim Wschodzie, historyk Kościoła, archiwariusz, społecznik, działacz narodowy^[5]
• Bolesław Baake - malarz^[5]
• Karol Schayer - architekt^[6]
• Hanka Ordonówna - jej prochy ekshumowano w 1990 roku i po przewiezieniu do Warszawy pochowano na Powązkach^[5][3]