Przestęp dwupienny
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | dyniowce | ||
Rodzina | dyniowate | ||
Rodzaj | przestęp | ||
Gatunek | przestęp dwupienny | ||
Nazwa systematyczna | |||
Bryonia dioica Jacq. Fl. austriac. 2:59, t. 199. 1774 | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Przestęp dwupienny (Bryonia dioica Jacq.) – bylina z rodziny dyniowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie oraz w Anglii i Danii. W Polsce gatunek rzadko uprawiany i dziczejący, (kenofit). Bulwy tego gatunku nosiły angielską nazwę „English mandrake” („angielskiej mandragory”) ze względu na podobieństwo i zakres dawnych zastosowań medycznych. Wszystkie organy tych roślin są trujące, a korzenie w stanie świeżym działają bardzo drażniąco na skórę[3].
Morfologia
- Łodyga
- Pnąca się do 4 m długości, z czepnymi wąsami.
- Liście
- Dłoniaste, pięcioklapowe, całobrzegie, lub nielicznie ząbkowane. Środkowa klapa trochę dłuższa od pozostałych.
- Pokrój
- Liście
- Wąs czepny
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiaty zielonkawobiałe, drobne. Żeńskie kwiaty mają długość ok. 6 mm, posiadają resztki silnie owłosionych pręcików i zebrane są w baldachokształtne pęczki. Mają 5-ząbkowy kielich o połowę krótszy od korony i pojedynczy słupek. Kwiaty męskie z 5 pręcikami zebrane są w grona. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
- Owoce
- Drobna, czerwona jagoda.
- Kwiat męski
- Kwiat żeński
- Owoce
Biologia i ekologia
Rośnie przy płotach i w zaroślach, w miejscach ruderalnych. Hemikryptofit. Roślina trująca.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-03] (ang.).
- ↑ Deni Brown: Encyclopedia of herbs. London, New York, Melbourne, Dehli: The Royal Horticultural Society, 2014, s. 147. ISBN 978-0-2411-8402-8.
- Universalis: bryone
Identyfikatory zewnętrzne: