PzF 44
Granatnik PzF 44 Lanze | |||
Państwo | Niemcy | ||
---|---|---|---|
Producent | Heckler & Koch (granatnik) | ||
Rodzaj | granatnik przeciwpancerny | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 44 mm (wyrzutnia) | ||
Wymiary | |||
Długość | 0,88 m (niezaładowany) | ||
Masa | |||
broni | 10,3 kg (w położeniu bojowym) | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 168 m/s | ||
Zasięg skuteczny | ok. 300-400 m | ||
Przebijalność pancerza | 370 mm | ||
|
PzF 44 (Lanze, Panzerfaust 44) – niemiecki granatnik przeciwpancerny używany od lat 60. do połowy lat 80.
Historia konstrukcji
PzF 44 został skonstruowany w latach 50. przez firmy Dynamit Nobel (nabój) i Heckler & Koch (granatnik). Granatnik powstawał w tym samym czasie co RPG-7 i wyglądem oraz możliwościami bojowymi jest do niego podobny[1]. Granatniki PzF 44-2A1 były używane do połowy lat 80. Później zastąpiły je nowe Panzerfaust 3.
Konstrukcja
Wyrzutnia PzF 44 miała kaliber 44 mm. Od spodu przymocowany był do niej mechanizm uderzeniowo-spustowy do komory którego był dołączony od spodu chwyt pistoletowy, a od tyłu kolba. Drugi chwyt pistoletowy znajdował się w przedniej części wyrzutni. Lanze wyposażony był w nietypowy, niespotykany w innych wzorach uzbrojenia mechanizm odpalający. Wewnątrz tylnego chwytu pistoletowego umieszczony był pudełkowy magazynek z nabojami zapałowymi. Po załadowaniu do wyrzutni granatu przeciwpancernego należało także załadować nabój zapałowy przy pomocy zamka ślizgowo-obrotowego którego rękojeść znajdowała się po lewej stronie komory spustowej. Jednocześnie z załadowaniem naboju zapałowego następowało napięcie sprężyny uderzeniowej iglicy. Oddanie strzału następowało po dociśnięciu kolby do ramienia (wyłączało bezpiecznik automatyczny) i ściągnięciu spustu. Ściągnięcie spustu zwalniało iglice która odpalała ładunek naboju zapałowego. Płomień przenosił się następnie kanałem ogniowym na ładunek miotający granatu przeciwpancernego. Żywotność wyrzutni określano na 2000 wystrzałów.
Amunicja
Początkowo z granatnika miotano nadkalibrowe pociski 81 mm. Miały one ładunek miotający z masą przeciwbieżną. W 1973 roku granatnik zmodernizowano. Nowa wersja o oznaczeniu PzF 44-2A1 została przystosowano do miotania nowych pocisków kalibru 67 mm. Miały one kombinowany, bezodrzutowo-rakietowy układ miotający (podobny do zastosowanego w RPG-7).
Do granatnika opracowano 3 typy amunicji: kumulacyjną (przeciwpancerną), wielozadaniową oraz ćwiczebną[1].
Dane taktyczno-techniczne PzF 44-2A1
- Kaliber:
- wyrzutni: 44 mm
- pocisku: 67 mm
- Masa: 11,8 kg
- Masa pocisku: 2,5 kg
- Długość: 880/1162 mm
- Prędkość początkowa pocisku: 168 m/s
- Prędkość maksymalna pocisku: 210 m/s
- Donośność: 300-400 m
- Przebijalność: 370 mm
Przypisy
Bibliografia
- Jacek Szymański, Ryszard Woźniak. Granatniki przeciwpancerne (I). „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 10. s. s. 7-12. ISSN 1230-1655.
- p
- d
- e
Pistolety i pistolety maszynowe | |
---|---|
Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | |
Karabiny maszynowe | |
Granatniki | |
Granatniki przeciwpancerne |
|
Konstrukcje prototypowe |