RQ-11 Raven
Sierżant US Army wypuszcza Ravena w powietrze | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | AeroVironment | ||
Typ | |||
Załoga | 0 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 2001 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | silnik elektryczny Aveox 27/26/7-AV | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 1,29 m | ||
Masa | |||
Własna | 1,9 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość przelotowa | 32–81km/h | ||
Pułap | 300 m | ||
Pułap praktyczny | 30–150 m | ||
Promień działania | 10 km | ||
Długotrwałość lotu | 80 minut | ||
Rozbieg | wyrzucany ręcznie | ||
Dane operacyjne | |||
|
AeroVironment RQ-11 Raven – lekki, rozpoznawczy bezzałogowy statek latający produkcji amerykańskiej. Jest to mały pojazd startujący z ręki operatora, mający dostarczać oddziałom wojskowym informacji o polu walki wokół nich.
Historia
Raven powstał na przełomie XX i XXI wieku jako pomniejszone rozwinięcie FQM-151 Pointer, który okazał się zbyt duży i ciężki jak na system przenośny[1]. Po początkowych kłopotach wersji Block I ze stabilnością lotu i nadmiernie skomplikowaną procedurą startową AeroVironment opracowało wersję Block II, która trafiła na wyposażenie żołnierzy we wrześniu 2003 roku[1].
Głównym użytkownikiem RQ-11 są Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych: US Army, US Air Force, US Marine Corps i US Special Operations Command[2], które wykorzystywały go w działaniach bojowych w Afganistanie i Iraku. Oprócz tego mniejszą liczbę Ravenów nabyły państwa takie jak Australia, Włochy, Dania, Wielka Brytania, Holandia, Hiszpania i Ukraina.[3][2] Trafił również na wyposażenie sił zbrojnych Iraku[4].
Raveny produkowane są w dwóch wariantach: RQ-11A i zmodernizowanej RQ-11B. Koszt jednego bezpilotowca to około 35 000 dolarów[2]. Jest to obecnie najliczniej używany UAV na świecie[5], same Stany Zjednoczone posiadają 1700 systemów, a liczba ta ma się docelowo zwiększyć do 2300[6].
Opis techniczny
Raven wykonuje zarówno loty sterowane, jak i loty po zaprogramowanej trasie[7] (dzięki wykorzystaniu GPS). Do wykonywania zadań rozpoznawczych może wykorzystywać kamery pracujące w zakresie światła widzialnego lub w podczerwieni[8], co pozwala mu działać także w nocy. Jego głównym przeznaczeniem jest przekazywanie oddziałom wojskowym informacji o polu walki w czasie rzeczywistym. Może jednak również służyć do podświetlania celów wiązką laserową[2]. Cały system jest obsługiwany przez dwóch operatorów[9].
RQ-11 działa z reguły na wysokości od 30 do 150 metrów nad ziemią[2]. Ląduje samoczynnie, siadając na kadłubie (bez podwozia). Napędza go silnik elektryczny Aveox 27/26/7-AV, który może rozpędzić maszynę do 81 km/h[2]. Akumulator litowo-jonowy Ravena[9] jest wymienny i może być ładowany bezpośrednio przez podłączenie do Hummera[1].
Przypisy
- ↑ a b c RQ-11 Raven. globalsecurity.org. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e f RQ-11 Raven Unmanned Aerial Vehicle, United States of America. army-technology.com. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ UKRAINA ODEBRAŁA RAVENY
- ↑ Sgt. Cody Harding: Iraqi Army’s UAVs give troops the big picture. army.mil. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ Gallery: The Complete UAV Field Guide. popsci.com. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ AeroVironment Receives $15.8 Million Initial Order from United States Army for RQ-11B Raven Small Unmanned Aircraft Systems, New Payload. avinc.com. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ UAS Advanced Development: Raven RQ-11A. avinc.com. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ RQ-11 Raven Specifications. globalsecurity.org. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- ↑ a b RQ-11B RAVEN. af.mil. [dostęp 2012-06-05]. (ang.).
- Britannica: topic/RQ-11-Raven