Raszko Madżarow
Data urodzenia | 14 czerwca 1874 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 12 października 1943 | ||
Minister rolnictwa | |||
Okres | od 21 czerwca 1918 | ||
Poprzednik | Petyr Dinczew | ||
Następca | Andrej Lapczew | ||
Minister sprawiedliwości | |||
Okres | od 29 stycznia 1924 | ||
Poprzednik | Janko Stojanczow | ||
Następca | Cwjatko Boboszewski | ||
Minister kolei, poczt i telegrafów | |||
Okres | od 3 listopada 1924 | ||
Poprzednik | Janaki Mołłow | ||
Następca | Kimon Georgiew | ||
|
Raszko Projczew Madżarow (bułg. Рашко Пройчев Маджаров; ur. 14 czerwca 1874 w Kopriwszticy, zm. 12 października 1943 w Sofii[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister sprawiedliwości (1924), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 15. (1911–1913), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920), 19. (1920–1923), 20. (1923), 21. (1923–1927), 22. (1927–1931), 23. (1931–1934) i 24. (1938-1939) kadencji[1].
Życiorys
Pochodził z zamożnej rodziny kupieckiej z Kopriwszticy, był synem Projczo Madżarowa i Mariji z d. Karawełowej (siostry Lubena i Petko Karawełowa). Po ukończeniu gimnazjum w Sofii Raszko Madżarow studiował prawo w Sankt Petersburgu, Paryżu i w Lyonie[1]. Od 1905 pracował jako adwokat w Sofii i działał w ruchu spółdzielczym[1]. W latach 1908–1911 zasiadał w radzie miejskiej Sofii. W 1908 zwyciężył w wyborach do Zgromadzenia Narodowego, mandat deputowanego sprawował przez dziesięć kadencji.
W czerwcu 1918 stanął na czele resortu rolnictwa, sprawując ten urząd do października 1918. W 1923 objął na kilka miesięcy resort sprawiedliwości, odpowiadał za przygotowanie kontrowersyjnej ustawy o ochronie państwa (Закон за защита на държавата). W latach 1924–1925 i 1928-1930 kierował resortem kolei, poczt i telegrafów[1].
Do końca życia działał w ruchu spółdzielczym i w ruchu turystycznym. Zmarł w Sofii, pochowany w Kopriwszticy[1]. W 70. rocznicę śmierci Madżarowa odsłonięto w Kopriwszticy poświęconą mu tablicę pamiątkową, doceniając jego wkład w rozwój sieci wodociągowej w mieście[2].
Był żonaty (żona Cwetanka), miał córkę.
Przypisy
Bibliografia
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 272–273. ISBN 978-954-430-603-8.
- p
- d
- e
|
- Pełna lista: (1878–1908)
- (1946–1990)
- (1990-dziś)