Regula falsi

Dwie pierwsze iteracje algorytmu, dla przykładowej funkcji (oznaczona na czarno); na czerwono zaznaczono sieczne; trzecia sieczna wyznacza czerwony punkt, który jest pierwiastkiem funkcji

Regula falsi (łac. fałszywa linia prosta, fałszywa reguła) – algorytm rozwiązywania równań nieliniowych jednej zmiennej.

Na funkcję y = f ( x ) {\displaystyle y=f(x)} nakładane są następujące ograniczenia:

  1. W przedziale [a,b] znajduje się dokładnie jeden pojedynczy pierwiastek.
  2. Na końcach przedziału funkcja ma różne znaki: f ( a ) f ( b ) < 0. {\displaystyle f(a)f(b)<0.}
  3. Pierwsza i druga pochodna istnieją i mają na tym przedziale stałe znaki.

Algorytm przebiega następująco:

  • Na początku przez punkty A = ( a , f ( a ) ) {\displaystyle A=(a,f(a))} i B = ( b , f ( b ) ) {\displaystyle B=(b,f(b))} przeprowadzana jest cięciwa.
  • Punkt przecięcia x 1 {\displaystyle x_{1}} z osią OX jest brany jako pierwsze przybliżenie pierwiastka.
  • Jeśli to przybliżenie jest wystarczająco dobre, algorytm kończy się.
  • Jeśli nie, to prowadzona jest cięciwa przez punkty ( x 1 , f ( x 1 ) ) {\displaystyle (x_{1},f(x_{1}))} oraz A {\displaystyle A} lub B {\displaystyle B} – wybierany jest ten punkt, którego rzędna ma znak przeciwny do f ( x 1 ) . {\displaystyle f(x_{1}).} Jednak w praktyce, dzięki ograniczeniu nr 3 już na początku algorytmu wiadomo, który z tych punktów będzie stały, tzn. wybierany za każdym razem.
  • Następnie wyznaczane jest przecięcie nowo wyznaczonej cięciwy z osią OX ( x i ) {\displaystyle (x_{i})} i algorytm powtarza się.

Nazwa metody pochodzi od łacińskich słów: regula[1] znaczące zarówno linię prostą, jak i regułę i falsus, fałszywy – metoda bazuje na fałszywym twierdzeniu (regule), że na pewnym przedziale funkcja jest liniowa. Można więc tę nazwę przetłumaczyć zarówno jako „fałszywa linia prosta”, jak i „fałszywa reguła” i obydwa te tłumaczenia mają w tym kontekście sens.

Wzory

x 1 = a f ( b ) b f ( a ) f ( b ) f ( a ) {\displaystyle x_{1}={\frac {af(b)-bf(a)}{f(b)-f(a)}}}

x i + 1 = { x i f ( a ) a f ( x i ) f ( a ) f ( x i ) g d y f ( a ) f ( x i ) < 0 x i f ( b ) b f ( x i ) f ( b ) f ( x i ) g d y f ( b ) f ( x i ) < 0 {\displaystyle x_{i+1}=\left\{{\begin{matrix}{\frac {x_{i}f(a)-af(x_{i})}{f(a)-f(x_{i})}}&gdy&f(a)f(x_{i})<0\\[.5em]{\frac {x_{i}f(b)-bf(x_{i})}{f(b)-f(x_{i})}}&gdy&f(b)f(x_{i})<0\end{matrix}}\right.}

dla i = 1 , 2 , . . . {\displaystyle i=1,2,...}

Inne numeryczne metody wyznaczania pierwiastków równania nieliniowego:

  • algorytm Illinois (zmodyfikowana metoda siecznych)
  • metoda bisekcji
  • metoda Newtona (metoda stycznych)
  • metoda siecznych
  • odwrotna interpolacja kwadratowa

Przypisy

  1. lysy2.archives.nd.edu/cgi-bin/words.exe?regula.

Linki zewnętrzne

  • [1]
Encyklopedie internetowe (metoda):
  • Britannica: topic/method-of-false-position
  • DSDE: regula_falsi