Rodzina Π

Rodzina Π – rodzina tekstualna rękopisów Nowego Testamentu. Należy do tekstu bizantyjskiego i jest jedną z jego tekstualnych rodzin. Nazwa rodziny pochodzi od siglum, którym oznaczany jest czołowy przedstawiciel rodziny – Kodeks Petropolitański. Jest trzecią wielką rodziną tekstu bizantyjskiego, jedną z najstarszych i najbardziej oryginalnych rodzin tego tekstu, o wielu charakterystycznych tylko dla niej cechach tekstualnych.

Opis

Hermann von Soden oznaczył rodzinę symbolem I, później przyjęto symbol Π. Zdaniem von Sodena nie przekazuje tekstu bizantyjskiego w czystej jego formie. Soden zaliczył następujące rękopisy: Kodeks Cypryjski (K), Kodeks Petropolitański (Π), minuskuł 72, 114, 116, 178, 265, 389, 1008, 1009, 1079, 1154, 1200, 1219, 1346 i 1398. Kirsopp Lake dodał do tej grupy: 489, 537, 652, 775, 796, 904, 1478, 1500, 1546, 1561, 1781, 1816. Von Soden zauważył, że Kodeks Aleksandryjski stoi w bliskiej relacji do tej rodziny tekstualnej choć do niej nie należy. Zostało to potwierdzone przez Lake'a^[1]. Frederik Wisse wyliczył w sumie ok. 150 rękopisów przekazujących tekst tej grupy, ale większość z nich należy do tej rodziny tylko w niektórych partiach swego tekstu^[2].

Profil tekstualny grupy

Według Claremont Profile Method w Łk 1; Łk 10 i Łk 20 grupa posiada następujący profil tekstualny (słowa umieszczone przed nawiasem, to warianty Textus receptus, słowa za nawiasem to warianty grupy):^[3]

Łk 1:2 (1 lekcja) — παρεδοσαν ] παρεδοκαν
Łk 1:8 (4) — εναντι ] εναντιον
Łk 1:17 (12) — ετοιμασαι ] + τω
Łk 1:22 (14) — εδυνατο ] ηδυνατο
Łk 1:39 (30) — αναστασα δε ] και αναστασα
Łk 1:44 (34) — εν αγαλλιασει το βρεφος ] το βρεφος εν αγαλλιασει
Łk 1:61 (41) — εκ της συγγενειας ] εν τη συγγενεια
Łk 10:1 (1 lekcja) — δυο δυο ] δυο
Łk 10:2 (8) — οπως ] + αν
Łk 10:6 (15) — εαν ] + μεν
Łk 10:11 (22) — εις τους ποδας ] brak
Łk 10:12 (23) — λεγω ] + δε
Łk 10:16 (30) — ακουων υμων ] υμων ακουων
Łk 10:17 (32) — οι εβδομηκοντα μετα χαρας ] μετα χαρας οι εβδομηκοντα
Łk 10:22 (33) — παντα ] και στραφεις προς τους μαθητας ειπε παντα
Łk 10:22 (38) — παρεδοθε ] παρα δεδοται
Łk 10:32 (47) — ελθων ] brak
Łk 10:32 (48) — ιδων ] + αυτον
Łk 10:35 (53) — τι ] + δ'
Łk 10:36 (57) — πλησιον δοκει σοι ] δοκει σοι πλησιον
Łk 10:41 (63) — ειπεν αυτη ο κυριος (or Ιησους) ] ο κυριος ειπεν αυτη
Łk 20:1 (2 lekcja) — εν τω ιερω ] brak
Łk 20:1 (4) — αρχιερεις ] ιερεις
Łk 20:3 (8) — υμας καγω ] καγω υμας
Łk 20:3 (9) — ενα λογον (=TR) ] λογον ενα
Łk 20:9 (19) — τις ] brak
Łk 20:10 (23) — εξαπεστειλαν ] απεστειλαν
Łk 20:12 (24) — και τουτον ] κακεινον
Łk 20:14 (26) — διελογιζοντο ] διελογισαντο
Łk 20:14 (28) — κληρονομος ] + δευτε
Łk 20:19 (33) — υστερον ] + παντων
Łk 20:19 (34) — τας χειρας ] την χειρα
Łk 20:28 (50) — Μωυσης ] Μωσης
Łk 20:34 (61) — γαμισκονται ] εκγαμιζονται (ΤR ma: εκγαμισκονται)
Łk 20:35 (62) — γαμιζονται ] εκγαμιζονται (ΤR ma: εκγαμισκονται)
Łk 20:36 (64) — εισι(ν) ] brak
Łk 20:37 (65) — Μωυσης ] Μωσης
Łk 20:41 (70) — λεγουσι(ν) ] + τινες
Łk 20:44 (74) — κυριον αυτον ] αυτον κυριον
Łk 20:44 (75) — αυτου υιος ] υιος αυτου.^[4]

Zobacz też

Rodzina E

Przypisy

↑ Lake 1936 ↓.
↑ Wisse 1982 ↓, s. 103–105.
↑ Wisse 1982 ↓, s. 95.
↑ Wisse 1982 ↓, s. 103, 122–125.

Bibliografia

Silva Lake: Family Π and the Codex Alexandrinus. The Text According to Mark. London: Christophers, 1936.
J. Geerlings: Family Π in John. Salt Lake City: 1963.
Tommy Wasserman. The Patmos Family of New Testament MSS and Its Allies in the Pericope of the Adulteress and Beyond. „A Journal of Biblical Textual Criticism”. Vol. 7, 2002.
Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and Evaluation of Manuscript Evidence. William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 103–105. ISBN 0-8028-1918-4. (ang.).