Roman Gallewicz
chorąży | |
Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | –1940 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Roman Czesław Gallewicz[1] (ur. 28 lutego 1898 w Seredynkach, pow. tarnopolski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – chorąży Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Alfreda i Józefy z d. Sas-Dubanowicz. Był absolwentem Szkoły Oficerskiej w Grudziądzu[2].
W okresie międzywojennym służył w kwatermistrzostwie 24 pułku artylerii lekkiej.
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Prawdopodobnie najpierw przebywał w obozie kozielszczańskim, a następnie przeniesiony do Kozielska. Wynika to z karty rejestracyjnej obozu kozielszczańskiego[3]. Do kozielskiego obozu jenieckiego przybył 4 listopada 1939. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 052/4 z 27.04.1940. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 08.05.1943. Przy szczątkach znaleziono dowód osobisty, medalik z łańcuszkiem[4]. Figuruje na liście AM-208-1540 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01540. Nazwisko Gallewicza (zapisane jako Gallilewicz) znajduje się na liście ofiar (pod nr 1540) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 141 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 146 z 1943. Pochowany w Bratniej Mogile nr III.
Postanowieniem nr 112-49-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został pośmiertnie mianowany na stopień podporucznika[5]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Zasługi
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[7]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151 wg Krakowskiej Rodziny Katyńskiej jego nazwisko brzmiało „Nałęcz-Gallewicz”.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151.
- ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва 2015, s. 253 .
- ↑ Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 208 .
- ↑ Łojek 2008 ↓, s. 214.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej. W: Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 23: Zbrodnia katyńska między prawdą a kłamstwem. Warszawa: Stowarzyszenie Rodzina Katyńska, 2008. ISSN 1426-4064.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Materiały do epitafiów katyńskich. Pro Memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, Tom 4, Rok XXXIX, 1994.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.