Roy Williams
rozgrywający | |||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Roy Allen Williams | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1950 | ||||||||||||||
Kariera | |||||||||||||||
College | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Roy Allen Williams (ur. 1 sierpnia 1950) – amerykański trener koszykówki, członek Basketball Hall of Fame oraz National Collegiate Basketball Hall of Fame, trzykrotny mistrz NCAA z zespołem North Carolina Tar Heels.
Życiorys
Williams studiował na University of North Carolina w Chapel Hill, gdzie w latach 1968–1969 grał w drużynie uniwersyteckiej Tar Heels. Karierę szkoleniową rozpoczął w 1973, podejmując pracę jako trener zespołu ze szkoły średniej Charles D. Owen, mieszczącej się w Black Mountain. W 1978 został asystentem Deana Smitha w North Carolina Tar Heels i pełnił tę funkcję do 1988. W 1982 zdobył mistrzostwo NCAA, a barwy drużyny reprezentowali wówczas między innymi James Worthy, Sam Perkins i Michael Jordan[1].
8 lipca 1988 Roy Williams został mianowany trenerem Kansas Jayhawks, zastępując Larry'ego Browna[1]. W trzecim sezonie prowadzenia zespołu dotarł do finału NCAA, w którym Jayhawks przegrali z Duke Blue Devils 56:72[2]. W sezonie 2001/2002 Jayhawks zostali pierwszą drużyną w historii Big 12 Conference, która osiągnęła bilans 16–0 w sezonie zasadniczym[1]. W 2003 Williams ponownie poprowadził zespół do wicemistrzostwa NCAA. W finale Jayhawks ulegli Syracuse Orange 78:81[3]. Podczas 15 sezonów pracy Williamsa, w Jayhawks występowali między innymi Greg Ostertag, Scot Pollard, Jacque Vaughn, Raef LaFrentz, Paul Pierce, Drew Gooden, Nick Collison i Kirk Hinrich[1].
Dziesięć dni po meczu o mistrzostwo NCAA pomiędzy Kansas a Syracuse, 14 kwietnia 2003 Williams został trenerem North Carolina Tar Heels. W 2005 poprowadził zespół do pierwszego od 13 lat triumfu w finale Final Four, w którym Tar Heels pokonali Illinois Fighting Illini 75:70[4]. W sezonie 2007/2008 Tar Heels osiągnęli najlepszy bilans w historii uczelni (36–3 w sezonie regularnym, 14–2 w konferencji ACC) i dotarli do fazy Final Four[1], przegrywając w półfinale z Kansas Jayhawks 66:84[5]. W 2009 Williams zdobył drugie mistrzostwo NCAA z Tar Heels. W finale pokonali Michigan State Spartans 89:72[6]. Zawodnicy reprezentujący wówczas barwy Tar Heels, którzy zagrali w późniejszym okresie w NBA to między innymi Sean May, Tyler Hansbrough, Raymond Felton, Ty Lawson, Kendall Marshall, Marvin Williams, Brandan Wright, Harrison Barnes i Wayne Ellington[1].
W 2006 został uhonorowany członkostwem w National Collegiate Basketball Hall of Fame[7], zaś rok później wybrany do Basketball Hall of Fame[8]. 2017 poprowadził Tar Heels do szóstego w historii uczelni mistrzostwa. W finale Final Four zespół z Karoliny Północnej pokonał Gonzaga Bulldogs 71:65. Mecz, który odbył się na University of Phoenix Stadium, obejrzało 76 168 widzów[9].
1 kwietnia 2021 ogłosił przejście na emeryturę po 48 latach pracy na stanowisku trenera[10].
Osiągnięcia
- 3-krotny mistrz NCAA (2005, 2009, 2017)[4][6]
- Trener roku:
- NCAA według Associated Press (1992, 2006)[11]
- konferencji:
- 2-krotny zdobywca Henry Iba Award (1990, 2006)[13]
- Członek:
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Roy Williams Biography. goheels.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ Kansas vs. Duke Box Score, April 1, 1990. sports-reference.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ Warrick's big block saves day for Orangemen. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ a b Tar Heels win first national title since 1993. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ North Carolina battles back, but Rush, Kansas close out Tar Heels. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ a b North Carolina coasts past Michigan St. to claim fifth national championship. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ a b Roy Williams. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ a b Roy Williams. hoophall.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ North Carolina fights off Gonzaga for 71-65 win and national championship. cnn.com. [dostęp 2017-12-24]. (ang.).
- ↑ Roy Williams retires from coaching after 48 years. goheels.com. [dostęp 2021-04-03]. (ang.).
- ↑ AP Coach of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
- ↑ a b Roy Williams. goheels.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- ↑ Henry Iba Award. sportswriters.net. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
- p
- d
- e
- Lokalizacja: Springfield, Massachusetts
- Adelman
- Aleksiejewa
- Allen
- Anderson
- Auerbach
- Auriemma
- Barmore
- Barry
- Bess
- Blair
- Blood
- Boeheim
- Brown
- Calhoun
- Calipari
- Cann
- Carlson
- Carnesecca
- Carnevale
- Carril
- Case
- Chancellor
- Chaney
- Conradt
- Crum
- Daly
- Dean
- Díaz-Miguel
- Diddle
- Drake
- Driesell
- Ferrándiz
- Fitch
- Fitzsimmons
- Gaines
- Gamba
- Gardner
- Gaze
- Gill
- Gomelski
- Grentz
- Gunter
- Hannum
- Harshman
- Haskins
- Hatchell
- Heinsohn
- Hickey
- Hixon
- Hobson
- Holzman
- Huggins
- Hurley
- Iba
- P. Jackson
- Julian
- Karl
- Keady
- Keaney
- Keogan
- Knight
- Krzyzewski
- Kundla
- Lambert
- Leonard
- Lewis
- Litwack
- Loeffler
- Lonborg
- Magee
- McCutchan
- A. McGuire
- F. McGuire
- Meanwell
- Meyer
- Miller
- Moore
- Mulkey
- Nelson
- Nikolić
- Novosel
- Olson
- Pitino
- Popovich
- Ramsay
- Richardson
- Riley
- Rubini
- Rupp
- Rush
- Russell
- Sachs
- Sharman
- Shelton
- Sloan
- Smith
- Stanley
- Stevens
- Stringer
- Summitt
- Sutton
- Tarkanian
- Taylor
- Teague
- Thompson
- Tomjanovich
- VanDerveer
- Wade
- Watts
- Wilkens
- G. Williams
- R. Williams
- Wooden
- Woolpert
- Wootten
- Wright
- Yow
- Izzo
- McLendon
- Self
- McGraw
- Hughes
- Abbott
- Ackerman
- Attles
- Barksdale
- Baumann
- Bee
- Biasone
- H. Brown
- W. Brown
- Bunn
- Buss
- Clifton
- Colangelo
- Costello
- Cooper
- Davidson
- Douglas
- Duer
- Embry
- Fagan
- Fisher
- Fleisher
- Garfinkel
- Gavitt
- Gottlieb
- Granik
- Gulick
- Harris
- Harrison
- Hearn
- Henderson
- Hepp
- Hickox
- Hinkle
- Irish
- M. Jackson
- Jernstedt
- Jones
- Kennedy
- Knight
- Krause
- Lemon
- Liston
- Lloyd
- McLendon
- Lobo
- Mokray
- Morgan
- Morgenweck
- Naismith
- Newell
- Newton
- J. O’Brien
- L. O’Brien
- Olsen
- Podoloff
- Porter
- Raveling
- Reid
- Ripley
- Sanders
- Saperstein
- Schabinger
- St. John
- Stagg
- Stanković
- Steitz
- Stern
- Taylor
- Thorn
- Tower
- Valvano
- Trester
- Vitale
- Wells
- Welts
- Wilke
- Winter
- Zollner
- Reinsdorf
- Bavetta
- Enright
- Evans
- Hepbron
- Hoyt
- Kennedy
- Leith
- Mihalik
- Nichols
- Nucatola
- Quigley
- Rudolph
- Shirley
- Strom
- Tobey
- Walsh
- Garretson
- Reprezentacja olimpijska USA 1960
- Żeńska reprezentacja olimpijska USA 1976
- Reprezentacja olimpijska USA 1992
- All-American Red Heads
- Buffalo Germans
- The First Team (I zespół koszykarski)
- Harlem Globetrotters
- Immaculata College
- New York Renaissance
- Original Celtics
- Tennessee A&I
- Teksas Western
- Wayland Baptist Flying Queens
- pogrubienie – oznacza, że dana osoba została wybrana do Hall Of Fame jako trener i jako zawodnik
- p
- d
- e
|
- ↑ Wybrano laureata, po czym anulowano przyznaną nagrodę
- p
- d
- e
|
- ↑ Wybrano laureata, po czym anulowano przyznaną nagrodę
- p
- d
- e
Mężczyźni |
|
---|---|
Kobiety |
|