Rudolf Halama
 podchorąży rezerwy | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja |
|
| Jednostki | 3 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Rudolf Halama (ur. 29 czerwca 1900 w Sibicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podchorąży rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Pawła i Anny z Goćków[1]. Uczeń Prywatnej Szkoły Wydziałowej „Macierzy Szkolnej" w Cieszynie. Od 1912 w I Drużynie Skautowej im. Tadeusza Kościuszki. Od 1914 w Legionie Śląskim a następnie przydzielony do 2. kompanii 3. pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich.
W latach 1919–1921 działał na rzecz powstań śląskich, współpracownik Korfantego.
W okresie międzywojennym w latach 1919–1921 pracował w Generalnym Sekretariacie Katolickich Stowarzyszeń Oświatowych w Cieszynie oraz podjął naukę w Szkole Handlowej (1921). Pracował w Związku Spółdzielni Polskich Spółka Rolniczo-Handlowa „Ziemia” w Czeskim Cieszynie. W latach 1929–1939 był członkiem cieszyńskiej Rady Miejskiej, został wybrany z Listy Polsko-Katolickiej[2]. Od 1933 kierował Bankiem Spółdzielczym w Cieszynie, a od października 1938 r. do wybuchu wojny Komunalną Kasą Oszczędności w Trzyńcu.
Był zaangażowany w wielu organizacjach społecznych i politycznych, m.in. w Towarzystwie Teatru Polskiego, Towarzystwie Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych, Związku Powstańców Śląskich, Związku Legionistów Polskich. Przez wiele lat współpracował z "Gwiazdką Cieszyńską" oraz był jej redaktorem odpowiedzialnym. Jeden z inicjatorów budowy pomnika „Legionistom-Ślązakom Poległym za Polskę” w Cieszynie. Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
W sierpniu 1939 został zmobilizowany. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Ostatnią wiadomość z Kozielska rodzina otrzymała 31 stycznia 1940. Między 10 a 11 maja 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 054/3 z 5 kwietnia 1940. Został zamordowany między 11 a 13 maja 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Krewni do 1957 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Był żonaty, miał czworo dzieci: Tadeusza, Bronisławę, Henryka i Władysława[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 25 lipca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5][1][6]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1937
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[7]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-09].
- ↑ WacławW. Dubiański WacławW., Skład władz gminnych Cieszyna w okresie międzywojennym, „Przegląd Cieszyński”, T.15, 2000, s. 110 .
- ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 771 .
- ↑ Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 196 .
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-09].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
Bibliografia
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ISBN 83-85028-81-1.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
