STS-41-D
Dane misji | |||
Indeks COSPAR | 1984-093A | ||
---|---|---|---|
Zaangażowani | NASA | ||
Oznaczenie kodowe | STS-41-D | ||
Pojazd | |||
Wahadłowiec | Discovery | ||
Załoga | |||
Od lewej: L-R: Walker, Resnik, L-R: Mullane, Hawley, Hartsfield, CoatsMike | |||
Dowódca | Henry Hartsfield, Jr | ||
Start | |||
Miejsce startu | |||
Początek misji | 30 sierpnia 1984 12:41:50 UTC | ||
Orbita okołoziemska | |||
Apogeum | 354 km | ||
Perygeum | 346 km | ||
Okres orbitalny | 90,6 min | ||
Inklinacja orbity | 28,5° | ||
Lądowanie | |||
Miejsce lądowania | |||
Lądowanie | 5 września 1984, 13:37:54 UTC | ||
Czas trwania misji | 6 dni, 56 min, 04 sek | ||
Przebyta odległość | 4 007 000 km | ||
Liczba okrążeń Ziemi | 97 | ||
Program lotów wahadłowców | |||
|
STS-41-D (ang. Space Transportation System) – pierwsza misja wahadłowca kosmicznego Discovery i dwunasta programu lotów wahadłowców[1].
Załoga[1]
- Henry Hartsfield, Jr. (2)*, dowódca
- Michael Coats (1), pilot
- Judith Resnik (1), specjalista misji 1
- Steven Hawley (1), specjalista misji 2
- Richard „Mike” Mullane (1), specjalista misji 3
- Charles Walker (1), specjalista ładunku 1
- * (liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Parametry misji
- Masa:
- startowa orbitera: 119 511 kg
- lądującego orbitera: 91 476 kg
- ładunku: 21 552 kg
- Perygeum: 346 km
- Apogeum: 354 km
- Inklinacja: 28,5°
- Okres orbitalny: 90,6 min
Misja[2]
Po trzech próbach startu, przerwanych wskutek usterek, pomyślny start Discovery nastąpił 30 sierpnia 1984. Była to pierwsza misja trzeciego po Columbii i Challengerze wahadłowca. Na orbitę zabrano 24 tony ładunku. Oprócz przetestowania nowej konstrukcji wahadłowiec wyniósł na orbitę także trzy satelity:
- telekomunikacyjnego SBS-D dla łączności prywatnej (skonstruowanego przez firmę McDonnell Douglas),
- wojskowego LEASAT/SYNCOM 2,
- łącznościowego Telstar 3C, który został skierowany na orbitę geostacjonarną.
Podczas misji przeprowadzono także eksperyment z prototypem dużego żagla słonecznego (OAST 1), który po rozłożeniu miał szerokość cztery metry i długość 31 metrów. Na pokładzie przeprowadzono także eksperymenty z wykorzystaniem żywych komórek i kryształów. Astronauta Walker zajmował się produkcją lekarstw w warunkach mikrograwitacji. Cała misja była filmowana za pomocą kamery IMAX, a z nakręconego materiału powstał film fabularny.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- podsumowanie misji STS-41-D na stronie KSC (ang.)
- Mark Wade: STS-41-D. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
- Spaceflight mission report: STS-41D. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
- p
- d
- e
Loty | |
---|---|
Status |
|