Samospalenie (forma samobójstwa)
Ten artykuł należy dopracować:
od 2017-11 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł,
→ sformatować tekst (pomoc: podział na sekcje, tabele, wzory).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
→ sformatować tekst (pomoc: podział na sekcje, tabele, wzory).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ten artykuł dotyczy rodzaju demonstracyjnego samobójstwa. Zobacz też: rzekome zjawisko samozapłonu ludzkiego ciała.
Samospalenie – samobójstwo polegające najczęściej na oblaniu się przez samobójcę łatwopalnym płynem i podpaleniu[1]. Zwykle jest to forma demonstracyjnego protestu, zwłaszcza o charakterze politycznym.
Niektóre systemy filozoficzne i religijne dopuszczają samospalenie jako poświęcenie się w imię wyższego celu – na przykład w Indiach dobrowolne spalenie się wdowy po śmierci męża.
Pozostałe informacje
- Bohater powieści Mała apokalipsa (1979) Tadeusza Konwickiego ma dokonać protestacyjnego samospalenia przed Pałacem Kultury i Nauki.
- Część staroobrzędowców uznawała, że reforma liturgiczna patriarchy Nikona pozbawiła Rosyjski Kościół Prawosławny łaski bożej, a drogą do oczyszczenia i powrotu do Boga miało być rytualne samobójstwo. Wierni zamykali się w cerkwiach z całymi rodzinami oraz ze starymi księgami liturgicznymi, po czym podkładano ogień[2].
- Według jego siostry Richard Pryor (aktor) w roku 1981 podczas prac nad jednym z filmów próbował popełnić samobójstwo przez samospalenie. Wszyscy zgromadzeni wtedy na planie filmowym byli przekonani, że był to wypadek. Było to jeszcze przed wykryciem u Pryora stwardnienia rozsianego[3].
- Dwukrotnie nieudaną próbę samospalenia podejmował także polski bezrobotny Mieczysław Banach. Pierwszy raz w 1987, przed Ministerstwem Sprawiedliwości w Warszawie w ramach protestu przeciw niesprawiedliwości polskich sądów (został uratowany przez lekarzy). Drugą próbę samospalenia podjął 11 listopada 1999 na dworcu w Wałczu, protestując przeciwko postawie swojej gminy, która jego zdaniem nie chciała udzielić mu pomocy i oszukała go mimo jego ciężkiej choroby (został uratowany przez przechodniów)[4].
- W 1968 Ryszard Siwiec dokonał samospalenia protestując przeciwko inwazji na Czechosłowację.
Zobacz też
Przypisy
Zobacz hasło samospalenie w Wikisłowniku |
- ↑ samospalenie – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2017-12-04] (pol.).
- ↑ Poliakov L.: L'epopée des vieux-croyants. Paris: Perrin, 1991, s. 51-54.
- ↑ Artykuł "Richard Pryor nie może mówić" w serwisie film.wp.pl (opublikowano 03.01.2005)
- ↑ Artykuł "Już nie chcę być Polakiem" w serwisie interia360p.pl (opublikowano 21.08.2007)