Siła magnetomotoryczna

Siła magnetomotoryczna – cyrkulacja wektora natężenia pola magnetycznego, czyli całka okrężna natężenia pola magnetycznego wzdłuż dowolnej zamkniętej krzywej:

F = C H d l = S i d s = I {\displaystyle F=\oint \limits _{C}{\vec {H}}\cdot {\vec {dl}}=\int \limits _{S}i\mathrm {d} s=I}

i jest równa natężeniu prądu przepływającemu przez dowolną powierzchnię ograniczoną krzywą całkowania.

Dla zwojnicy siła magnetomotoryczna dowolnej krzywej obejmującej zwoje zwojnicy jest równa:

F = I z , {\displaystyle F=I\cdot z,}

gdzie:

F {\displaystyle F} – siła magnetomotoryczna,
H {\displaystyle H} natężenie pola magnetycznego,
d l {\displaystyle \mathrm {d} l} – element zamkniętego konturu C
d s {\displaystyle \mathrm {d} s} – element powierzchni S {\displaystyle S} rozpiętej na konturze C , {\displaystyle C,}
i {\displaystyle i} gęstość prądu,
I {\displaystyle I} natężenie prądu płynącego w przewodniku,
z {\displaystyle z} – liczba zwojów uzwojenia sprzężonego.

Jednostką w układzie SI jest amper [A][1], a w układzie MKSamperozwój [Az].

Przypisy

  1. siła magnetomotoryczna, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-28] .
Encyklopedie internetowe (wielkość fizyczna):
  • Britannica: science/magnetomotive-force