Skunksowiec białogrzbiety : Systematyka, Morfologia, Występowanie, Tryb życia Wikipedia, wolna encyklopedia

Skunksowiec białogrzbiety

Conepatus leuconotus^[1]

(Lichtenstein, 1832)

Systematyka

Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

skunksowate

Rodzaj

skunksowiec

Gatunek

skunksowiec białogrzbiety

Synonimy

Mephitis leuconotus Lichtenstein, 1832^[2]
chinga (Molina, 1865)
filipensis Merriam, 1902
intermedia (Saussure, 1861)
longicaudata (Tomes, 1861)
marputio (Gray, 1865)
mearnsi Merriam, 1902
mesoleucus (Lesson, 1865)
molinae (Lichenstein, 1865)
nasuta (Bennett, 1833)
nelsoni Goldman, 1922
nicaraguae J. A. Allen, 1910
nicaraguus Goodwin, 1946
pediculus Merriam, 1902
putorius (Mutis, 1865)
sonoriensis Merriam, 1902
texensis Merriam, 1902
venaticus Goldman, 1922
fremonti F. W. Miller, 1933

Podgatunki

C. l. leuconotus Lichtenstein, 1832
C. l. figginsi F. W. Miller, 1925
C. l. telmalestes Bailey, 1905

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[3]

najmniejszej troski

Zasięg występowania

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Skunksowiec białogrzbiety^[4], surillo (Conepatus leuconotus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny skunksowatych^[5]. Występuje w południowej części Stanów Zjednoczonych i w Ameryce Środkowej.

Systematyka

Do gatunku skunksowca białogrzbietego zalicza się trzy podgatunki^[6]:

C. leuconotus leuconotus
C. leuconotus figginsi
C. leuconotus telmalestes

Morfologia

Sierść skunksowca jest biała w części grzbietowej i w górnej części ogona. Pozostałe partie futra są czarne. Długość ciała – ok. 40 cm, ogona – ok. 27 cm. Samice surillo są mniejsze od samców^[5].

Występowanie

Występuje na terenach zalesionych i otwartych od południowej części USA do Nikaragui.

Tryb życia

Skunksowiec prowadzi samotny, nocny tryb życia zwierzę. Samica rodzi od 2 do 5 młodych w miocie.

Ekologia

Skunksowiec zakłada gniazda w terenach skalistych lub zajmuje nory po innych ssakach. Żywi się głównie owadami i ich larwami, ale chętnie zjada także drobne kręgowce i owoce. Jest odporny na jad wężów^[5].

Przypisy

↑ Conepatus leuconotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ M.H.C. Lichtenstein: Darstellung neuer oder wenig bekannter Säugethiere in Abbildungen und Beschreibungen: von fünf und sechzig Arten auf funfzig colorirten Steindrucktafeln nach den Originalen des Zoologischen Museums der Universität zu Berlin. Berlin: C.G. Lüderitz, 1827-1834, s. tekst; ryc. xliv, fig. 1. (niem.).
↑ K.K. Helgen K.K., Conepatus leuconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-06-27] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 162. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Conepatus leuconotus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 31 grudnia 2012]