Starlink

Ten artykuł należy dopracować: od 2024-08 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, od 2024-08 → zaktualizować na podstawie najświeższych informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Starlink – telekomunikacyjny system satelitarny obsługiwany przez Starlink Services, LLC, spółkę zależną będącą w całości własnością amerykańskiej firmy SpaceX^[1], zapewniając zasięg w 102 krajach^[2]. Głównym celem działania systemu jest dostarczanie łączności internetowej na całym świecie^[3].

SpaceX rozpoczęło budowę konstelacji Starlink w 2019 roku. A na stan sierpnia 2024 roku cały system składa z ponad 5200 sztucznych satelitów orbitujących na niskiej orbicie okołoziemskiej^[4], które komunikują się z wyznaczonymi naziemnymi nadajniko-odbiornikami. Planowana wielkość konstelacji obejmuje prawie 12 000 satelitów, z możliwością późniejszego rozszerzenia do 32 000^[5]. SpaceX ogłosiło osiągnięcie ponad 1 miliona klientów sieci Starlink w grudniu 2022 roku^[6] oraz 3 milionów w maju 2024 roku^[7]. Wszystkie satelity są wyposażone w silniki Halla, który umożliwiają im podnoszenie orbity oraz deorbitację pod koniec czasu ich funkcjonowania. Są również zaprojektowane tak, aby autonomicznie unikać kolizji z kosmicznymi śmieciami w oparciu o przesyłane dane^[8].

W maju 2018 roku SpaceX oszacowało, że całkowity koszt zaprojektowania, budowy i rozmieszczenia konstelacji Starlink wyniesie co najmniej 10 miliardów dolarów^[9].

Starlink jest szeroko wykorzystywany w Inwazji Rosji na Ukrainę, do której został zakontraktowany przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych^[10]. Powstały w 2022 roku, Starshield jest militarną wersją systemu Starlink, który jest przeznaczony wyłącznie do użytku rządowego^[11][12].

Astronomowie wyrazili obawy dotyczące wpływu konstelacji Starlink na obserwację naziemną^[13][14]. SpaceX podjęło próbę złagodzenia obaw związanych z zanieczyszczeniami astronomicznymi za pomocą zmniejszenia jasności satelitów poprzez redukcję odbijanego od nich światła^[15].

Projekt, podobnie jak wiele innych przedsięwzięć Elona Muska, przyciąga dużą uwagę mediów. Każdy start rakiety Falcon 9 (używanej do transportu satelitów na orbitę), z ładunkiem 60 satelitów systemu Starlink, jest szeroko komentowany w mediach na całym świecie zarówno tych branżowych, jak i ogólnotematycznych. W krótkim czasie po wystrzeleniu satelity są dobrze widoczne oraz łatwo rozpoznawalne z Ziemi (tworzą charakterystyczną poruszającą się linię na nocnym niebie)^[16][17]. Szereg ośrodków oraz indywidualnych astronomów amatorów publikuje zdjęcia, filmy i inne materiały w sieci^[18].

Projekt budzi kontrowersje. Wysłanie bezprecedensowo dużej liczby satelitów (12 tys.) przez wielu komentatorów jest nazywane „zawłaszczaniem” lub „zatykaniem” nieba^[19][20]. Szczególnie dobrze udokumentowane uwagi pochodzą ze środowiska astronomów: uważają oni, że tak duża liczba obiektów uniemożliwi w praktyce szereg rodzajów badań kosmosu prowadzonych z Ziemi^[21][22].

W odpowiedzi na część zarzutów firma SpaceX zdecydowała się na zbudowanie satelitów odbijających mniej światła (satelity „Darksat”)^[23]. Pierwsze badania związane z własnościami tych satelitów wskazują, że nie zostały osiągnięte cele redukcji jasności tych obiektów^[24].

Starlink nie jest jedynym tego typu projektem będącym obecnie w planach lub w realizacji. Do konkurencyjnych projektów należą^[3][25]:

• projekt OneWeb budowany przez konsorcjum firm SoftBank, Qualcomm i Virgin Group,
• projekt Athena firmy PointView Tech LLC,
• projekt firmy Meta.
• projekt "Konstelacja tysiąca żagli" firmy Shanghai Spacecom Satellite Technology (SSST)