Szaul Berezowski

Szaul Samuel Berezowski

Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1908 Grodno
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1975 Ramat Awiw
Instrumenty	fortepian
Zawód	kompozytor, pianista, dyrygent
Powiązania	Szymon Dżigan, Izrael Szumacher, Icyk Manger, Mordechaj Gebirtig

Szaul Samuel Berezowski, także Saul Berezowski, Seweryn Berezowski^[1] (ur. 5 czerwca 1908 w Grodnie, zm. 2 kwietnia 1975 w Ramat Awiwie) – polski kompozytor, pianista, dyrygent pochodzenia żydowskiego.

W młodości uczył się muzyki u swojego ojca Fajwla, będącego kantorem. Gry na fortepianie uczyła go Lilia Fidelman. Ukończył studia w warszawskim konserwatorium muzycznym w 1929 r., następnie zamieszkał w Białymstoku, gdzie na scenach żydowskich teatrów akompaniował Szymonowi Dżiganowi i Izraelowi Szumacherowi, a po ich aresztowaniu Annie Nożyk^[2]. Był dyrygentem białostockiego kinoteatru „Apollo” oraz prowadził wojskową orkiestrę jazzową. Po zajęciu Białegostoku przez Armię Czerwoną, objął stanowisko kierownika teatru rozrywkowego Dżigana i Szumachera. Po II wojnie światowej przeniósł się do Łodzi, gdzie tworzył muzykę dla Państwowego Teatru Żydowskiego Idy Kamińskiej, a ponadto założył i kierował żydowskim chórem ludowym Fołks-chor, który działał przy Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym Żydów^[2]. Ponadto był dyrygentem chóru w cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi oraz kierował chórem Rosjan „Kalinka” w Łodzi. Założył i prowadził chór łódzkich żydowskich kooperatyw przemysłowych. W 1957 r. wyjechał do Izraela, gdzie tworzył muzykę teatralną i filmową^[2].

Berezowski miał żonę Reginę. Nie mieli dzieci^[2].

• Unter di khurves fun Poyln(inne języki) (pod ruinami Polski), do słów Icyka Mangera,
• Ikh Bin Mid (jestem zmęczony), do słów Icyka Mangera,
• In geto, do słów Mordechaja Gebirtiga,
• Dem Zeydns Nign (melodia dziadka),
• Baym Taykh (Nad rzeką), do słów Mani Lejba(inne języki)^[3].

Berezowski skomponował muzykę do filmów, m.in. takich jak:

• (1947) Żydowskie osadnictwo na Dolnym Śląsku^[4]
• (1947) Mir ibergewlibene (My, którzy przeżyliśmy),
• (1951) Undzere kinder (Nasze dzieci)^[2],
• (1966) Shnei Kuni Leml^[5].

W 1976 r. został wydany zbiór poezji Berezowskiego – Lider Bukh (Książka piosenek)^[6].