Szymon Idrjan

Szymon Idrjan
podporucznik saperów podporucznik saperów
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1908
Warszawa

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Jednostki

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (Kampania wrześniowa)

Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1908
Warszawa

Data śmierci

kwiecień 1940

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
brąz Warszawa 1928 maraton
brąz Poznań 1929 bieg na 10 000 m

Szymon Idrjan (ur. 7 lutego 1908 w Warszawie, zm. 1940 w Katyniu) – polski lekkoatleta, długodystansowiec i maratończyk, podporucznik rezerwy saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Antoniego i Józefy z Obrębowskich. Absolwent Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie z 1933 oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie z 1930. Pracował jako technik kolejowy w Luborzycy, w powiecie miechowskim.

Był dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw Polski w lekkoatletyce: w 1928 w biegu maratońskim oraz w 1929 w biegu na 10 000 metrów[1].

W 1935 został awansowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 55. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów[2].

Był żonaty[3].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany w Katyniu[3] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 i tam pogrzebany, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[4].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[5] – mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[6][7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8][9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 86.
  3. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 212.
  4. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27]  (pol.).
  5. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-08-28]  (pol.).
  6. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 158 [dostęp 2024-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27]  (pol.).
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26]  (pol.).
  9. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28]  (pol.).

Bibliografia

  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Łukasz Panfil: Biegacze – ofiary zbrodni Katyńskiej. maratonypolskie.pl, 10 kwietnia 2013. [dostęp 2014-03-06].
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.