Tadeusz Smelczyński
 | |||
 plutonowy | |||
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1902 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1979 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1918–1921 | ||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Formacja | Polska Organizacja Wojskowa | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | dowódca plutonu ckm | ||
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | ||
| Późniejsza praca | kupiec | ||
 | |||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Tadeusz Smelczyński (ur. 6 stycznia 1902 w Żytniowie, zm. 23 lipca 1979 w Częstochowie) – plutonowy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Bronisława i Kazimiery z d. Margońska[1]. Absolwent gimnazjum w Częstochowie. W 1917 zgłosił się do Legionów Polskich ale nie został przyjęty ze względu na stan zdrowia. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i brał udział w rozbrajaniu garnizonu w Częstochowie[1]. W 1918 przyjęty do 2 pułku szwoleżerów, gdzie na własną prośbę został przydzielony do pociągu pancernego „Odsiecz II” walczącego w okolicach Lwowa i Łucka[1].
Od czerwca 1919 ponownie w szeregach 2 pułku szwoleżerów, z którym w styczniu 1920 brał udział w działaniach na Pomorzu i dalszej walce na froncie wojny polsko-bolszewickiej[1].
Szczególnie odznaczył się podczas walk pod Szczurowicami, Stanisławczykiem, Mikołajowem czy Kulikowem, gdzie „osobiście odpierał ogniem km atakującego nieprzyjaciela lub – dowodząc taczanką – osłaniał działania szwadronu”[1]. Za te czyny otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.
W lipcu 1921 został zdemobilizowany. Założył i prowadził hurtownię tytoniu w Krzepicach od 1924[1]. Należał do Związku Strzeleckiego i OSP. Po zakończeniu wojny w 1945 Armia Czerwona zniszczyła jego hurtownię i podpaliła dom[1].
Zmarł 23 lipca 1979 w Częstochowie, został pochowany na cmentarzu w Krzepicach[1].
Życie prywatne
Żonaty z Jadwigą z Piotrowskich, z którą miał córkę Barbarę (1925-1992)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3048[2][1][3]
- Krzyż Walecznych[4][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[4]
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”[4]
Przypisy
Bibliografia
- Smelczyński Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.26-1871 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-04].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
