Tetrazen
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C2H6N10 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Inne wzory | C2H6N10·H2O (hydrat) | ||||||||
| Masa molowa | 188,15 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 31330-63-9 | ||||||||
| PubChem | 3035399 | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
| |||||||||
Tetrazen – organiczny związek chemiczny używany jako materiał wybuchowy inicjujący.
Właściwości
Tetrazen jest krystalicznym ciałem stałym o bladożółtej barwie, gęstości 1,46 g/cm³ i niewielkiej higroskopijności (0,77% w 30 °C). Jest nierozpuszczalny w wodzie, alkoholu, eterze, chloroformie. Wykazuje własności zasadowe, nie reaguje z metalami. Jest trwały w temperaturach poniżej 75 °C. Ma mniejszą siłę niż piorunian rtęci, ale jest od niego bardziej wrażliwy.
Używany głównie w spłonkach jako dodatek (2–3%) do innych materiałów inicjujących w celu zwiększenia ich wrażliwości.
Otrzymywanie
Otrzymuje się go w wyniku reakcji azotanu lub siarczanu aminoguanidyny z azotynem sodu.
Bibliografia
- Władysław Paweł Cetner, Preparatyka materiałów wybuchowych i produktów pośrednich, Wyd. Wojskowej Akademii Technicznej, Warszawa 1986.
