Tilapia Marii
Pelmatolapia mariae[1] | |||
(Boulenger, 1899) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Podgromada | promieniopłetwe | ||
Rząd | okoniokształtne | ||
Rodzina | pielęgnicowate | ||
Podrodzina | Pseudocrenilabrinae | ||
Plemię | „Tilapiini” | ||
Rodzaj | Pelmatolapia | ||
Gatunek | tilapia Marii | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
|
Tilapia Marii[3] (Pelmatolapia mariae) – gatunek słodko- i słonawowodnej, roślinożernej ryby okoniokształtnej z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Gatunek typowy rodzaju Pelmatolapia. Użytkowany gospodarczo jako ryba konsumpcyjna, komercyjnie poławiany dla potrzeb akwarystyki. Dzięki wysokiej płodności, agresywnym zachowaniom oraz plastyczności ekologicznej stał się gatunkiem inwazyjnym i znaczącym szkodnikiem na obszarach introdukcji.
Występowanie
Afryka Zachodnia i Środkowa – od Wybrzeża Kości Słoniowej po Nigerię. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w przybrzeżnych lagunach oraz w dolnym biegu rzek. Zasiedla wody stojące i płynące, nad skalistym lub mulistym dnem. Został introdukowany między innymi w Australii i Stanach Zjednoczonych, gdzie zaaklimatyzował się i wytworzył stabilne populacje[2].
Budowa
Ciało krótkie, głębokie. Głowa zaokrąglona, z małym otworem gębowym. Oczy czerwone. Ubarwienie górnej części ciała zmienne, zależne od wieku ryby – od żółtawo-zielonego u młodych osobników po ciemnooliwkowe u dojrzałych. Przez boki ciała przebiega od 5 do 9 pionowych pasów, w środkowej części przechodzących w ciemniejsze plamy.
Dorosłe osobniki osiągają przeciętnie około 17 cm, maksymalnie 39 cm długości całkowitej (TL). Największa odnotowana masa ciała wynosi 1,36 kg[4].
Rozród
P. mariae uzyskuje dojrzałość płciową przy długości ciała 10–15 cm. Samica składa na podłożu 600–3300 sztuk ikry. Rodzice opiekują się zarodkami i młodymi do osiągnięcia przez nie około 3 cm długości[2][4].
Klasyfikacja
Gatunek ten zaliczony został do rodzaju Tilapia. Jego pozycja filogenetyczna została zakwestionowana badaniami molekularnymi[5], które sugerują, że nie jest on blisko spokrewniony z Tilapia s. s. Został przeniesiony do rodzaju Pelmatolapia, dla którego jest typem nomenklatorycznym[6].
Przypisy
- ↑ Pelmatolapia mariae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Pelmatolapia mariae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt: Atlas ryb akwariowych. Przekład: Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Delta W–Z, 2000, s. 208. ISBN 83-7175-260-1.
- ↑ a b Pelmatolapia mariae. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 9 lutego 2019]
- ↑ Schwarzer et al. The root of the East African cichlid radiations. „BMC Evolutionary Biology”. 9, s. 186, 2009. DOI: 10.1186/1471-2148-9-186. (ang.).
- ↑ R. Fricke, W. N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2019-02-09]. (ang.).