U-57 (1938)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-57 z 1938 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-57

Klasa	okręt podwodny
Historia
Stocznia	Deutsche Werke AG, Kilonia
Położenie stępki	14 września 1937
Wodowanie	3 września 1938
Kriegsmarine
Wejście do służby	29 grudnia 1938
Los okrętu	samozatopienie 3 maja 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	291 t 341 t
Długość	43,9 m
Szerokość	4,08 m
Zanurzenie	3,82
Zanurzenie testowe	100 m Obliczona głębokość krytyczna: 150 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW) 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	12 w. 7 w.
Zasięg	6100 km (3800 Mm) przy 8 w. (15 km/h) na powierzchni 67 km (32 Mm) przy 4 w. (7 km/h) w zanurzeniu
Uzbrojenie
3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 działko przeciwlotnicze 20 mm
Załoga	25

U-57 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1938. Pierwszymi dowódcami byli kolejno: Kptlt. Claus Korth i Oblt. Erich Topp.

Początkowo służył w 5. Flotylli jako jednostka treningowa (od 29 grudnia 1938 do 31 grudnia 1939). 1 stycznia 1940 włączony jako jednostka bojowa do 1. Flotylli, w ramach której odbył 11 patroli bojowych. Zatopił 11 statków o łącznej pojemności 48.053 BRT, jeden uznany za nieodwracalnie uszkodzony (10.191 BRT), jeden okręt pomocniczy^[1], uszkodził dwa statki (łącznie 10.403 BRT)^[2].

U-57 zatonął 3 września 1940 w ujściu Łaby po zderzeniu z norweskim parowcem "Rona", w wypadku zginęło 6 członków załogi U-Boota. Podniesiony w tym samym miesiącu i wyremontowany – powrócił do służby 11 stycznia 1941 w charakterze jednostki szkolnej w 22. i 19. Flotylli. Samozatopiony przez załogę 3 maja 1945 w Kilonii (operacja Regenbogen). Wydobyty po wojnie i złomowany.

• www.uboat.net: U-57. [dostęp 2009-03-06]. (ang.).
• www.ubootwaffe.net: U-57. [dostęp 2009-03-06]. (ang.).
• www.ubootwaffe.pl: U 57 Typ IIC. [dostęp 2009-03-06]. (pol.).