Wacław Banaszewski
podporucznik rezerwy broni pancernej | |
Data i miejsce urodzenia | 7/19 marca 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1918–1940 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | 27 kolumna samochodowa 1 Dywizji Piechoty Legionów, |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka, |
Odznaczenia | |
Wacław Tadeusz Banaszewski (ur. 21 lutego 1894 w Boguszyńcu k. Koła, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy broni pancernej Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Józefa i Michaliny z Piaseckich. Działacz niepodległościowy, żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podczas wojny 1918–1921 w 27 kolumnie samochodowej 1 Dywizji Piechoty Legionów i naczelnik VI rejonu powiatu wileńskiego.
W okresie międzywojennym mieszkał w Warszawie, gdzie prowadził własną firmę samochodową.
W kampanii wrześniowej przydzielony do 3 batalionu pancernego. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 017/1 z IV 1940 i liście PCK (AM) nr 518.
Był żonaty z Jadwigą z Murawskich, z którą miał syna Wacława.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 29 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[1]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ M.P. z 19341 r. poz. 27.
Bibliografia
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/92
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.