Wielka Jagnięca Baszta
 Wielka Jagnięca Baszta wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′13,6″N 20°12′22,0″E/49,220444 20,206111 | |
Wielka Jagnięca Baszta (słow. Veľká jahňacia bašta[1]) – wybitna turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w górnej części Jagnięcej Grani – północno-zachodniej grani Jagnięcego Szczytu. Od głównego wierzchołka Jagnięcego Szczytu na południowym wschodzie jest oddzielona Wyżnim Jagnięcym Przechodem, a od Małej Jagnięcej Baszty na północnym zachodzie oddziela ją Pośredni Jagnięcy Przechód. Wierzchołek Wielkiej Jagnięcej Baszty jest położony tuż obok Wyżniego Jagnięcego Przechodu[2].
Południowo-zachodnie stoki Jagnięcej Grani opadają tu do Doliny Kołowej, natomiast północno-wschodnie – do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej[3]. Stoki zbiegające do Bździochowego Koryciska w Dolinie Kołowej są trawiasto-piarżysto-skaliste. Północną ścianę Wielkiej Jagnięcej Baszty z obu stron ograniczają żleby[2].
Podobnie jak cała Jagnięca Grań, Wielka Jagnięca Baszta jest niedostępna dla turystów i taterników – wspinaczka obecnie jest tutaj zabroniona[4]. Najdogodniejsze drogi na turnię prowadzą granią z sąsiednich przełęczy[2].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie – Martin Róth z towarzyszem, lipiec 1858 r.,
- zimowe – Stanisław Hiszpański, 2 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-08].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 156–159. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 106. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Górska Gazeta Internetowa. Słowackie przepisy dla taterników. [dostęp 2014-01-10].
