Wilczomlecz opasły
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | malpigiowce | ||
Rodzina | wilczomleczowate | ||
Rodzaj | wilczomlecz | ||
Gatunek | wilczomlecz opasły | ||
Nazwa systematyczna | |||
Euphorbia obesa Hook. Bot. Mag. 129: t. 7888. 1903 | |||
|
Wilczomlecz opasły (Euphorbia obesa) – gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych. Pochodzi z południowej Afryki, ale uprawiany jest niemal we wszystkich częściach świata, w Polsce jako roślina pokojowa.
Morfologia
- Pokrój
- Wyglądem roślina przypomina piłkę do baseballu. Osiąga od 15 do 20 cm wysokości.
- Kwiaty
- Drobne, żółte.
- Liście
- Bardzo zredukowane. Pojawiają się tylko na krótko na wierzchołku łodygi, po czym żółkną i opadają.
- Gatunki podobne
- Roślina bardzo podobna do przedstawicieli rodziny kaktusowatych, w szczególności przypomina gatunek Astrophytum asterias.
Biologia i ekologia
- Nadziemny pęd tworzy zgrubiała łodyga. Zawiera chlorofil i spełnia funkcję liści – przeprowadza fotosyntezę. W łodydze roślina magazynuje również znaczne ilości wody, dzięki czemu może się przez długi czas obejść bez podlewania; w pustynnych rejonach Afryki, skąd pochodzi, pozwala jej to przetrwać w palącym słońcu długi okres bez deszczu. Roślina kwitnie w porze letniej.
- Roślina trująca. Zawiera sok mleczny, który jest trujący i drażni skórę. Wycieka on po uszkodzeniu (np. nacięciu) rośliny.
Uprawa
- Wymagania: nie toleruje temperatury niższej niż 5 °C, optymalna jest temperatura 21–23 °C. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale dobrze czuje się również w mieszkaniu; musi jednak być ustawiona w dobrze oświetlonym miejscu, np. na parapecie. Najlepiej rośnie na specjalnej ziemi dla kaktusów, składającej się z gruboziarnistego piasku, ziemi ogrodowej i ziemi liściowej.
- Sposób uprawy: od wiosny do jesieni podlewa się tak, aby ziemia przeschła przed następnym podlewaniem, zimą podlewa się bardzo rzadko (nadmierne podlewanie powoduje gnicie korzeni). W zimie najlepiej jest przenieść ją do zimniejszego pomieszczenia o temperaturze ok. 12 °C, przechodzi wówczas w okres spoczynku. Nawozić należy 1–2 razy na wiosnę.
- Rozmnażanie: rozmnaża się głównie przez ukorzenianie odrostów. Odcina się je i pozostawia na kilka dni, aby powierzchnia cięcia zaschła, a następnie ukorzenia w czystym piasku wysypanym na warstwę wilgotnego torfu.
- Przesadzanie: młode rośliny raz na rok, a starsze co 3–4 lata należy przesadzać do większej doniczki (należy to robić w rękawicach, by nie oparzyć się sokiem mlecznym).
- Uwagi: ze względu na trujący sok należy roślinę ustawiać w miejscu niedostępnym dla dzieci. Dobrze uprawiana roślina może w mieszkaniu rosnąć przez wiele lat.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
Bibliografia
- Encyklopedia Popularna PWN Wilczomleczowate
- Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):