Wilhelm Tippe
major piechoty | |||
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1891 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1914–1940 | ||
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier, | ||
Jednostki | |||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Wilhelm Kazimierz Tippe[a] (ur. 12 września 1891 w Tarnowie[2], zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor praw, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Adolfa i Marii z Nowaków[2]. Absolwent szkoły powszechnej i uczeń c. k. III Gimnazjum w Krakowie (do klasy VI w roku szkolnym 1907/1908). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył w stopniu doktora praw. Jednocześnie pracował w krakowskim magistracie. Powołany do armii austriackiej, służył w piechocie. Ukończył szkołę oficerską, mianowany chorążym w 1915, a w 1916 podporucznikiem. Od marca 1918 w niewoli rosyjskiej.
Od 11 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Dostał przydział do Legii Oficerskiej, walczył o Przemyśl. Po rozwiązaniu Legii, przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów. Porucznikiem mianowany w 1919. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, a następnie wojnie polsko-bolszewickiej jako adiutant V Brygady Piechoty Legionów.
W okresie międzywojennym do 1931 służył nadal w 8 pułku piechoty Legionów. Dowodził kompanią i szkołą podoficerską. Na stopień kapitana awansował w 1924. W marcu 1931 został przeniesiony do Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu[3][4] na stanowisko dowódcy kompanii, a później kwatermistrza[2]. Na stopień majora awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5].
W czasie kampanii wrześniowej. po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany wiosną 1940 przez NKWD w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 3359. Pochowany potajemnie w zbiorowej mogile w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Awanse
- podporucznik – 1916
- porucznik – 1919
- kapitan – 1924
- major – 1937
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4887[7]
- Krzyż Walecznych[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[9][8]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Państwowa Odznaka Sportowa[10]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[11]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 266.
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 810.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 380.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 301.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.