Wróbliczka turkusowa
Forpus cyanopygius[1] | |||
(Souancé, 1856) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | papugowe | ||
Rodzina | papugowate | ||
Podrodzina | papugi neotropikalne | ||
Plemię | Forpini | ||
Rodzaj | Forpus | ||
Gatunek | wróbliczka turkusowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Wróbliczka turkusowa[4] (Forpus cyanopygius) – gatunek małego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae) zamieszkującego zachodni Meksyk. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje ją za gatunek bliski zagrożenia[3].
Podgatunki i zasięg występowania
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia następujące podgatunki wróbliczki turkusowej wraz z ich obszarem występowania[5]:
- F. c. insularis (Ridgway, 1888) – archipelag Islas Marías;
- F. c. cyanopygius (Souancé, 1856) – zachodni Meksyk.
Morfologia
Wróbliczka turkusowa mierzy około 13 cm oraz waży 30 g. W ubarwieniu dominuje kolor zielony. Samiec różni się od samicy niebieskoturkusową barwą na dolnej części grzbietu i kuprze. Lotki II rzędu są niebieskie. Dziób jest jasny, a oczy brązowe. Młode osobniki przypominają ubarwieniem dorosłe; u samców miejscami zielony miesza się z niebieskim[6].
Środowisko
Wróbliczki turkusowe zamieszkują obszary leśne do 1400 m n.p.m.[7]
Pożywienie
Ptaki te żywią się owocami (między innymi figowców i jagodami) oraz nasionami traw[7].
Lęgi
Sezon lęgowy wróbliczek turkusowych trwa od maja (na Islas Marías od czerwca[7]) do lipca. Samica składa 3 jaja, które wysiaduje przez 19 dni. Młode opuszczają gniazdo w wieku 4–5 tygodni[6].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2015 roku uznaje wróbliczkę turkusową za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened), wcześniej miała ona status gatunku najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 20–50 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest nielegalny odłów z przeznaczeniem na handel[3]. Gatunek ten wymieniony jest w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)[8].
Przypisy
- ↑ Forpus cyanopygius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Mexican Parrotlet (Forpus cyanopygius). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
- ↑ a b c Forpus cyanopygius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Forpini Brereton, 1963 (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-25].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-25]. (ang.).
- ↑ a b Mexican Parrotlet (Forpus cyanopygius). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-09-24]. (ang.).
- ↑ a b c Mexican Parrotlet Forpus cyanopygius. BirdLife International. [dostęp 2020-09-24]. (ang.).
- ↑ Forpus cyanopygius. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2021-11-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: sinaloaspurvepapegøye