Złoto dezerterów
Gatunek | komedia wojenna | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1998 | ||
Data premiery | 4 grudnia 1998 | ||
Kraj produkcji | Polska | ||
Język | polski | ||
Czas trwania | 117 min | ||
Reżyseria | Janusz Majewski | ||
Scenariusz | Janusz Majewski | ||
Główne role | Marek Kondrat | ||
Muzyka | Michał Lorenc | ||
Zdjęcia | Witold Adamek | ||
Scenografia | |||
Kostiumy | Małgorzata Stefaniak | ||
Montaż | |||
Produkcja | Studio Filmowe Perspektywa | ||
Dystrybucja | Vision Film Produktion | ||
Poprzednik | C.K. Dezerterzy (1986) | ||
|
Złoto dezerterów – polska komedia wojenna z 1998 roku w reżyserii Janusza Majewskiego, będąca kontynuacją filmu C.K. Dezerterzy (1986).
Zdjęcia trwały od 25 marca do czerwca 1998 roku. Kręcono je w Warszawie, Krakowie, Nieborowie i Leśniakowiźnie[1].
Fabuła
Akcja rozpoczyna się w willi na warszawskim Żoliborzu jesienią 1942 roku. Trwa konspiracyjne spotkanie żołnierzy armii podziemnej: majora Jeremiego (Jan Englert), rotmistrza Leliwy (Leonard Pietraszak), porucznika Lotki (Piotr Machalica) i najmłodszego z nich wszystkich – podporucznika Peta (Artur Żmijewski). Rotmistrz informuje zebranych, że dowództwo powołało oddział do zadań specjalnych o kryptonimie Litzmanstadt. Dowódcą oddziału został mianowany major Jeremi, tym samym pozostali są od tej pory jego podwładnymi. Od niego dowiadują się o planowanej transakcji zakupu dużej ilości broni i amunicji. Towar ten oferuje oficer sztabu dywizji włoskiej, która po wycofaniu się z frontu wschodniego będzie przejściowo stacjonować na terenach polskich.
Obsada
- Marek Kondrat – Jan „Kania” Kaniowski
- Bogusław Linda – Rysiek „Rudy”
- Wiktor Zborowski – Moryc Haber
- Piotr Gąsowski – Goldman / Silberman
- Jan Englert – major „Jeremi”
- Leonard Pietraszak – rotmistrz „Leliwa”
- Piotr Machalica – porucznik „Lotka”
- Artur Żmijewski – podporucznik „Pet”
- Paweł Deląg – Witold „Kmicic”
- Jacek Sas-Uhrynowski – włoski pułkownik Baldini
- Krzysztof Kowalewski – Pumpernikiel, były szef kompanii
- Stanisława Celińska – Frau Oberleiterin, szefowa strażniczek
- Krystyna Feldman – pani Wilhelmina Korowiecka
- Zbigniew Buczkowski – uczestnik akcji
- Zoltán Bezerédi(inne języki) – Benedek
- Wojciech Pokora – von Nogay
- Jerzy Żydkiewicz – portier w „Pension Rose”
- Jacek Domański – kelner Fonsio
- Katarzyna Figura – Basia Gołąbek
- Anna Powierza – kapral podchorąży „Oleńka”
- Jan Kobuszewski – Haber senior
- Anna Kociarz – Helena, strażniczka w banku
- Jerzy Łazewski – „Anhelli”
- Janusz Bukowski – pogranicznik
- Adam Ferency – Zenon Pisur
- Stanisław Brudny – taksówkarz
- Paweł Burczyk – więzień
- Edyta Jungowska – służąca generałowej
- Marek Walczewski – pułkownik SS
- Edward Żentara – czołgista
Nagrody
1999:
- Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacje):
- najlepszy dźwięk – Wiesław Znyk
- najlepszy montaż – Elżbieta Kurkowska
- najlepszy aktor – Marek Kondrat
- FF Komediowych w Lubomierzu:
- Srebrny Granat
Przypisy
- ↑ Złoto dezerterów. Film Polski. [dostęp 2023-07-10]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Złoto dezerterów w bazie IMDb (ang.)
- Złoto dezerterów w bazie Filmweb
- Złoto dezerterów w bazie filmpolski.pl
- p
- d
- e
1960–69 |
|
---|---|
1970–79 | |
1980–89 |
|
1990–99 |
|
2000–09 | |
2010–19 |
|
Seriale TV |
|
- Wikiprojekt:Filmy