Japon kültürü

Japon kültürü, ülkenin tarih öncesi dönemdeki Jōmon döneminden Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'dan gelen etkileri sentezleyen çağdaş modern kültürüne kadar değişmiştir. Japonya sakinleri, Kara Gemiler ve Meiji dönemi gelene dek Japonya'nın Çin misyonlarından sonra Tokugawa şogunluğu sırasında dış dünya ile uzun bir süre görece izolasyon yaşadı.

Japonca - Japonya'nın ulusal ve ana dilidir. Dil, yükseklik bakımından farklı bir kelime vurgu sistemi sunmaktadır.^[1][2] Erken Japonca, öncelikle 8. yüzyılda durumunda bilinir, eski Japon dilinin üç ana eseri derlendiği zaman. Japon diline dair en erken kanıt, MS 256 yılında bir Çin belgesinde bulundu.^[3] Ancak, Japon dilinin, ne genetik olarak Çince ile ne de başka bir dil ile net bir bağı bulunmaktadır.^[4] Japon dilinin kökeni hakkında bir dizi teori olmasına rağmen, en geçerli argümanlar benzer sözdizimi nedeniyle Kore'den kaynaklanmaktadır.^[5][6] Daha da tartışmalı bir şekilde, sayı sistemleri ve fiil biçimlerinin benzerliği nedeniyle Altay dilleri ile birleştirildi.

Şintoizm ve Budizm, Japonya'nın ana dinleridir.^[7][8][9] Japonya Hükümeti Kültür Ajansı tarafından 2018'de yapılan yıllık dini istatistik araştırmasına göre, ülke nüfusunun %66,7'si Budizmi, %25,6'sı Şintoizmi ve %7,7'si diğer dinleri takip ediyor. Japonya Hükümeti Kültür Ajansı tarafından 2018'de yapılan yıllık dini istatistik araştırmasına göre, Japonya nüfusunun yaklaşık iki milyonu veya %1,5'lik bir kısmı Hristiyan'dır. Diğer dinler arasında İslam (70 000) ve Yahudilik (2000) bulunur ve bunların çoğu, bu dinleri uygulayan etnik Japonlar ile birlikte göçmen topluluklardır.

Japon dilinde, saygı ifade eden dil parçaları olan keigo adı verilen bir onurlu konuşma sistemi bulunur.^[10] Bu dilin birçok sosyal durumda kullanılması zorunludur. Japonca'daki onurlu hitaplar, sosyal mesafeyi veya rütbedeki eşitsizliği vurgulamak ya da sosyal yakınlığı veya rütbedeki benzerliği vurgulamak için kullanılabilir.^[11] Japon onur unvanları genellikle sadece onurlu hitaplar olarak adlandırılır ve konuşma sırasında başkalarına hitap etmek için ekler ve öneklerden oluşabilir.^[12]

• Cool Japan

• Momoyama, Japanese art in the age of grandeur. New York: The Metropolitan Museum of Art. 1975. ISBN 9780870991257. 22 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2017. 
• Kamei, Shunsuke (Haziran 1981). "The Kiss and Japanese Culture after World War II". Comparative Literature Studies. 18 (2). Penn State University Press. ss. 114-123. ISSN 0010-4132. JSTOR 40246247. (abonelik gereklidir)

Wikimedia Commons'ta Japon kültürü ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Kaynakça