Peron ayırıcı kapılar

Peron ayırıcı kapılar (PSDs veya PEDs), aynı zamanda peron güvenlik kapıları olarakta bilinir, bazı trenlerde kullanılır, peronu tren raylarından ayırmak için hızlı transit ve insan taşıyıcı istasyonlarının yanı sıra bazı metrobüs, tramvay ve hafif raylı sistemlerde kullanılır. Amaç, yolcu güvenliğini sağlamaktır,^[1] dünya çapında birçok metro sistemine nispeten yeni eklenmiştir, bazıları ise kurulu sistemlere sonradan eklenmiştir. Yeni Asya ve Avrupa metro sistemlerinde ve Latin Amerikan otobüs hızlı transit sistemlerinde yaygın olarak kullanılmaktadırlar.

Peron ayırıcı kapılar fikri, Boston'dan Charles S. Shute'a "Demiryolu platformları için güvenlik çiti ve kapısı" patentinin verildiği 1908 yılına kadar uzanmaktadır.^[2] Buluş, platform kenarına cıvatalanmış bir dizi kazıktan ve istasyonda bir tren olduğunda platform kenarına geri çekilebilen dikey olarak hareket edebilen kazıklardan oluşan "demiryolu platform kenarları için bir çitten" oluşuyordu.^[3] 1917 yılında Carl Albert West'e "Metro ve benzerleri için kapı" patenti verildi.^[4] Buluş, bir tünelin yan duvarına sabitlenmiş aralıklı kılavuzlar, "uçları kılavuzlarda yönlendirilen bir kapı, kapının uçları ve ara kısımları yan duvara temas eden makaralara sahip" bir kapı öngörüyordu. Pistonlu pnömatik silindirler, istasyonda bir tren varken kapıları platformun üzerine kaldırmak için kullanılacaktı. Shute'un icadından farklı olarak, platform kapısının tamamı hareketliydi ve yukarı doğru geri çekilecekti.^[5]

Dünya'da platform perde kapılarına sahip ilk istasyonlar 1961 ve 1972 yılları arasında açılan Sankt-Peterburg Metrosu'nun Hat 2'nin on istasyonudur. Platform "kapıları" aslında platformun tavanını destekleyen istasyon duvarındaki açıklıklardır. On istasyonun ada platform'larına bitişik ray tünelleri tünel açma makinesi'lerle (TBM'ler) inşa edilmiştir ve ada platformları aslında iki ray tüneli arasındaki ayrı bir tonozda yer almaktadır. Genellikle TBM'ler istasyonlar arasındaki derin seviyeli tünelleri açarken, istasyon tonozları elle kazılır ve hem rayları hem de platformu içerir. Ancak, Saint Petersburg Metrosu örneğinde, TBM'ler on istasyondan geçen bir çift kesintisiz tünel açmış ve istasyonlar, yolcuların tünellerdeki trenlere erişebilmesi için tonozun yanlarında küçük açıklıklar bulunan, yalnızca platformu içeren tonozlarda inşa edilmiştir.^[6]

Singapur'un 1987 yılında açılan Toplu Hızlı Transit sistemi, genellikle mimari kısıtlamalardan ziyade iklim kontrolü ve güvenlik nedenleriyle PSD'leri istasyonlarına dahil eden dünyadaki ilk ağır metro sistemi olarak tanımlanmaktadır,^[6][7][8] ancak 1983'te açılan Lille Metrosu ondan önce açılmıştır.^[9]