De Grand Prix-wegrace van de DDR 1963 was de achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1963. De races werden verreden op 17 en 18 augustus op de Sachsenring in Hohenstein-Ernstthal. Alle soloklassen met uitzondering van de 50cc-klasse kwamen aan de start. De wereldtitel in de 350cc-klasse was al beslist, de titel in de 125cc-klasse werd hier beslist.
Algemeen
De 50cc-klasse was wel gepland, maar ging niet door omdat er te weinig deelnemers waren. Zo bleef op 17 augustus alleen de 350cc-race over. De overige races werden verreden op 18 augustus. Mike Hailwood won drie van de vier races. Drie belangrijke coureurs ontbraken: Ernst Degner, gevlucht uit de DDR, kon hier niet meer racen, Tarquinio Provini was met zijn team tegengehouden bij de grens omdat de visa niet in orde waren, en Phil Read had zijn Duke-Gilera 500 4C in de Ulster GP in de prak gereden. Het team kon hem niet van een vervangende motorfiets voorzien.
500cc-klasse
In de WK-stand was John Hartle de grootste bedreiging voor Mike Hailwood en door het wegvallen van Phil Read ook de enige. Hartle viel echter uit. Hailwood won met bijna een minuut voorsprong op Derek Minter. Alan Shepherd werd voor de derde keer derde.
Uitslag 500cc-klasse
Niet gefinisht
Niet deelgenomen
Top tien tussenstand 500cc-klasse
350cc-klasse
Uitslag 350cc-klasse | Niet deelgenomen | Onbekend[4] |
Top tien tussenstand 350cc-klasse
- Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.
250cc-klasse
Nu Tarquinio Provini niet kon starten zou Jim Redman goede zaken kunnen doen door de race te winnen, maar net als in 1962 kreeg Mike Hailwood voor de gelegenheid een MZ RE 250. Ook Alan Shepherd kreeg een MZ en die machine bleken veel sneller te zijn dan Redman's Honda RC 163. Zo bleef de schade voor Provini beperkt: Redman scoorde slechts vier punten.
Uitslag 250cc-klasse | Niet deelgenomen | Onbekend[4] |
Top tien tussenstand 250cc-klasse
125cc-klasse
Theoretisch kon Luigi Taveri nog wereldkampioen worden, maar in de DDR won Hugh Anderson voor Alan Shepherd en Bert Schneider. Taveri werd slechts vierde. Anderson stond nu op 52 punten. Met aftrek van streepresultaten kon Taveri ook nog op 52 punten komen. Beiden zouden dan vijf overwinningen hebben, maar Anderson was ook nog twee keer tweede geweest. Na enig rekenwerk stond vast dat Hugh Anderson de eerste 125cc-wereldkampioen met een tweetaktmachine was.
Top tien tussenstand 125cc-klasse
- Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.
Bronnen
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
- Voetnoten
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Startte alleen in de GP van Argentinië.
- ↑ Het Scuderia Duke-team gebruikte feitelijk museumstukken uit 1957, waar geen onderdelen meer voor bestonden. Phil Read had bij een val in de Ulster Grand Prix zijn machine afgeschreven en Geoff Duke kon hem simpelweg niet van een andere motorfiets voorzien.
- ↑ a b Geoff Duke liep al snel tegen het probleem aan dat hij met museumstukken racete. Er waren geen onderdelen beschikbaar en hij moest het 350cc-project al snel staken.
- ↑ a b c Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ a b c d Yamaha had haar team teruggeroepen naar Japan en nam pas weer deel aan de Japanse Grand Prix.
- ↑ Het team van Moto Morini kwam de DDR-grens niet over omdat men niet over de juiste visa beschikte.
- ↑ Ernst Degner was in 1961 uit de DDR gevlucht en kon vanzelfsprekend niet naar dat land terug.
1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989