2 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej

2 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943 i 1945

Rozformowanie

1943 i 1958

Organizacja
Dyslokacja

Radom[1]; Szczecin

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

2 Dywizja Piechoty
12 Dywizja Piechoty

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)

2 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (2 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Dywizjon został sformowany w obozie sieleckim, na podstawie rozkazu organizacyjnego Nr 1 dowódcy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki jako 2 samodzielny dywizjon przeciwpancerny. Pododdział organizowany był według sowieckiego etatu Nr 04/504 samodzielnego niszczycielskiego dywizjonu przeciwpancernego (ros. отдельный истребительно-противотанковый дивизион). Zasadniczym uzbrojeniem dywizjonu było dwanaście 45 mm armat przeciwpancernych wz. 1942 i trzydzieści sześć rusznic przeciwpancernych PTRD i PTRS. 15 lipca 1943 roku, w rocznicę bitwy pod Grunwaldem, żołnierze złożyli uroczystą przysięgę. W sierpniu 1943 roku jednostka podporządkowana została dowódcy 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. W listopadzie dywizjon otrzymał numer poczty polowej 64062. 1 stycznia 1944 roku na ewidencji pododdziału było 239 żołnierzy (według etatu miało być 220), w tym: 26 (27) oficerów, 75 (85) podoficerów i 138 (108) szeregowców.

7 maja 1944 roku dowódca 1 Armii Polskiej w ZSRR rozkazem Nr 006/OU nakazał rozformować dywizjony przeciwpancerne w dywizjach piechoty, a w ich miejsce sformować samodzielne dywizjony artylerii samobieżnej dział SU-76 według etatu Nr 04/568. Faktycznie dywizjon rozformowany został do 9 czerwca 1943 roku. W jego miejsce, 5 czerwca 1944 roku, w skład 2 Dywizji Piechoty włączona została radziecka jednostka artylerii samobieżnej SU-76 i przemianowana na 2 dywizjon artylerii samochodowej. Kompania rusznic przeciwpancernych z rozformowanego dywizjonu pozostać miała w 2 DP. Pozostały skład osobowy jednostki przeniesiony został do organizującej się 4 Brygady Artylerii Przeciwpancernej.

We wrześniu 1945 roku na bazie rozformowanego 20 pułku artylerii przeciwpancernej po raz drugi w składzie 2 DP utworzony został 2 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej. Nowy pododdział organizowany był według etatu Nr 2/4.

Dywizjon stacjonował w garnizonie Radom. W czerwcu 1949 roku został dyslokowany do Szczecina i podporządkowany dowódcy 12 Dywizji Piechoty. W 1958 roku został przeformowany w 22 dywizjon rakiet taktycznych.

Struktura organizacyjna według etatu Nr 2/79 z 1948

  • Dowództwo
  • sztab
  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem 164 żołnierzy i 12 armat 76 mm ZiS-3

Żołnierze dywizjonu

Przypisy

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
  • Dariusz Faszcza: Z Dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005. ISBN 83-11-10131-0.
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy
Pułki artylerii lekkiej
Pułki artylerii ciężkiej
Pułki artylerii przeciwpancernej
Pułki artylerii haubic
Pułki artylerii
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe
Dywizjony rakiet taktycznych
Dywizjony dowozu rakiet
Dywizjony artylerii BROT
  • p
  • d
  • e
Artyleria używana przez Wojsko Polskie po II wojnie światowej