5 cm PaK 38
Armata PaK 38 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | III Rzesza | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | armata przeciwpancerna | ||
Historia | |||
Prototypy | 1938 | ||
Wyprodukowano | 9568 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber | 50 mm | ||
Nabój | 50×420R | ||
Długość lufy | L/60 | ||
Prędkość pocz. pocisku | 835 m/s (pocisk o masie 2,4 kg) | ||
Długość | 4750 mm | ||
Szerokość | 1830 mm | ||
Wysokość | 1100 mm | ||
Masa | 737 kg | ||
Szybkostrzelność | 13 strz./min | ||
Obsługa | 4 osoby | ||
|
5 cm Pak 38 (5 cm Panzerabwehrkanone 38 – 50 mm działo przeciwpancerne wzór 38) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 50 mm opracowana w 1938 i używana w okresie II wojny światowej. Przebijalność pancerza z 500 m: od 57 do 76 mm w zależności od rodzaju amunicji.
W 1937 roku wytwórnia Rheinmetall-Borsig dostarczyła pierwszy prototyp początkowo oznaczony jako 5cm TaK. Model ten miał nietypową modyfikację w postaci stabilnej platformy strzeleckiej w postaci podstawy pomiędzy kołami, która mogła być składana. W 1938 roku przedstawiony kolejny model, z hamulcem wylotowym na końcu lufy i bez opisanej wyżej podstawy[1].
Weszła do służby w wojskach niemieckich pod koniec 1940 roku. Po rozpoczęciu inwazji na ZSRR rozpoczęto produkcję amunicji Panzergranate 40 z rdzeniem z wolframu, ponieważ tylko takie pociski mogły przebijać pancerze radzieckich czołgów T-34 i KW. Po wyczerpaniu zapasów wolframu skuteczność armaty 5 cm Pak 38 jako broni przeciwpancernej dramatycznie spadła. Pomimo że później była sukcesywnie zastępowana nowszymi typami armat, to na wyposażeniu armii niemieckiej pozostała do końca wojny.
W początkowej fazie operacji Barbarossa na lawetach 5 cm Pak 38 umieszczano francuskie zdobyczne działo mle 1897, ta budowana ad hoc armata przeciwpancerna otrzymała oznaczenie 7,5 cm Pak 97/38.
Przypisy
- ↑ Thomas Anderson: Panzerjäger. Historia niszczycieli czołgów. T. I: 1939-1942. Wydawnictwo RM, 2023, s. 67. ISBN 978-83-8151-551-1.
Linki zewnętrzne
- Lonesentry.com
- Tablice przebijalności pancerza
- p
- d
- e