Całka Riemanna-Stieltjesa

Całka Riemanna-Stieltjesa, całka Stieltjesa[1] – jedno z uogólnień całki Riemanna; podał je Thomas Joannes Stieltjes.

Definicja

Całkę Riemanna-Stieltjesa funkcji rzeczywistej f {\displaystyle f} względem funkcji g {\displaystyle g} na przedziale [ a , b ] {\displaystyle [a,b]} oznacza się symbolem

a b f ( x ) d g ( x ) {\displaystyle \int _{a}^{b}f(x)\,dg(x)}

i definiuje jako granice po wszystkich podziałach

P = { x 0 ,   x 1 , ,   x n : a = x 0 < x 1 < < x n = b } {\displaystyle P=\{x_{0},\ x_{1},\dots ,\ x_{n}:a=x_{0}<x_{1}<\ldots <x_{n}=b\}}

o średnicach zbiegających do zera z następujących sum całkowych

S ( P , f , g ) = i = 0 n 1 f ( c i ) ( g ( x i + 1 ) g ( x i ) ) , {\displaystyle S(P,f,g)=\sum _{i=0}^{n-1}f(c_{i})(g(x_{i+1})-g(x_{i})),}

gdzie c i [ x i , x i + 1 ] . {\displaystyle c_{i}\in [x_{i},x_{i+1}].}

Przez granicę sum całkowych rozumie się liczbę A {\displaystyle A} (zwaną wartością całki Riemanna-Stieltjesa) taką, że dla każdego ε > 0 {\displaystyle \varepsilon >0} istnieje liczba δ > 0 {\displaystyle \delta >0} taka, że dla każdego podziału P = { a = x 0 < x 1 < < x n = b } {\displaystyle P=\{a=x_{0}<x_{1}<\ldots <x_{n}=b\}} o średnicy d ( P ) = max { x i + 1 x i : i = 0 , , n 1 } < δ {\displaystyle d(P)=\max\{x_{i+1}-x_{i}:i=0,\dots ,n-1\}<\delta } i dowolnych c i [ x i , x i + 1 ] {\displaystyle c_{i}\in [x_{i},x_{i+1}]} zachodzi

| S ( P , f , g ) A | < ε . {\displaystyle |S(P,f,g)-A|<\varepsilon .}

Całka Riemanna-Stieltjesa a całka Riemanna

Jeśli g ( x ) = x , {\displaystyle g(x)=x,} to wprost z definicji widać, że całka a b f ( x ) d g ( x ) {\displaystyle \int _{a}^{b}f(x)\,dg(x)} jest całką Riemanna a b f ( x ) d x . {\displaystyle \int _{a}^{b}f(x)\,dx.} Prawdziwy jest ogólniejszy fakt – jeśli g {\displaystyle g} jest różniczkowalna w każdym punkcie swojej dziedziny, to

a b f ( x ) d g ( x ) = a b f ( x ) g ( x ) d x . {\displaystyle \int _{a}^{b}f(x)\,dg(x)=\int _{a}^{b}f(x)g'(x)\,dx.}

W powyższej równości całka po prawej stronie to całka Riemanna.

Całka Riemanna-Stieltjesa a wahanie funkcji

Wprost z definicji całki Riemanna-Stieltjesa i wahania funkcji otrzymujemy następującą zależność

a b 1 d g ( x ) = V a b ( g ) . {\displaystyle \int _{a}^{b}1\,dg(x)=V_{a}^{b}(g).}

Zatem jeśli g {\displaystyle g} nie ma wahania skończonego, to całka a b 1 d g ( x ) {\displaystyle \int _{a}^{b}1\,dg(x)} nie istnieje. Stąd w rozważaniach nad całką Riemanna-Stieltjesa z reguły zakłada się, że g {\displaystyle g} ma wahanie skończone. Jeśli g ( x ) {\displaystyle g(x)} ma wahanie skończone, to jest różnicą h ( x ) j ( x ) {\displaystyle h(x)-j(x)} dwóch funkcji monotonicznych i wówczas

a b f ( x ) d g ( x ) = a b f ( x ) d h ( x ) a b f ( x ) d j ( x ) . {\displaystyle \int _{a}^{b}f(x)\,dg(x)=\int _{a}^{b}f(x)\,dh(x)-\int _{a}^{b}f(x)\,dj(x).}

Z tego względu często rozważa się własności całki Riemanna-Stieltjesa względem funkcji monotonicznych g , {\displaystyle g,} by następnie, korzystając z powyższego wzoru, przejść do ogólnych rozważań.

Przypisy

  1. całka Stieltjesa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-04] .
  • p
  • d
  • e
Całki
typy całek
metody całkowania
nieoznaczonego
metody całkowania
oznaczonego
twierdzenia

  • LCCN: sh85067114
  • BnF: 131634255
  • BNCF: 57355
  • NKC: ph153487
  • J9U: 987007555632605171